Κεφάλαιο 156 Αρ. 156

Ήταν σαν να κινούνταν μέσα στην άμμο. Τίποτα δεν το καταλάβαινε. Τίποτα δεν έκανε κλικ. Ούτε το αφύσικο μέταλλο των χειροπέδων καθώς σφίγγονταν γύρω από τους καρπούς του. Ούτε οι θυμωμένες φωνές των αξιωματικών καθώς του διάβαζαν τα δικαιώματά του, ούτε τα τραχιά χέρια που τον έσπρωχναν και τον έσπρωχναν σε ένα κελί. Ούτε όταν οι πόρτες των κελιών γλίστρησαν προς το σπίτι με ένα δυνατό, ηχώ κρότο. Ο λοχαγός Γουίτλοκ προσπάθησε να σταματήσει τον τρόπο που τον κακομεταχειρίζονταν. Αλλά είχαν χάσει έναν δικό τους. Έναν νεαρό άνδρα που ήταν ζωηρός και γεμάτος ζωή, στην αρχή της καριέρας του.

Άλλο ένα. Εξαιτίας μου;

« Με παίρνει ένα τηλέφωνο. Πρέπει να πάρω τηλέφωνο την Έμμα», είπε, χωρίς να βλέπει τίποτα τα μάτια του.