Κεφάλαιο 34 Αρ.34
Η τελευταία ελπίδα της Έμμα πέθανε με αυτό το τηλεφώνημα. Ο εισβολέας της συνέχισε να την επιτίθεται. Της έπιασε το στήθος με δυνατά αγγίγματα και εκείνη συνέχισε να κλωτσάει και να ουρλιάζει από κάτω του. Το στόμα του κυλούσε κατά μήκος του λαιμού της με ατημέλητο, ατημέλητα φιλιά και δαγκώματα.
« Τόσο απαλό δέρμα», σχολίασε. «Και το στήθος σου είναι τέλειο. Ωραίος και νέος. Όπως ακριβώς μου αρέσουν». Πήγε να βάλει ένα στο στόμα του, αλλά η Έμμα έστριψε και πάλεψε εναντίον του. Με τα ελεύθερα πόδια της, έσπρωξε τον εαυτό της και εκείνος έπεσε πίσω. Προσπάθησε να σηκωθεί, απελπισμένη για κάθε ευκαιρία που μπορούσε να πάρει. Ωστόσο, ήταν πολύ μεγαλύτερος. Την τράβηξε πίσω και την κάρφωσε από κάτω. Η Έμμα ήταν ξέφρενη από πανικό. Έπρεπε να του ξεφύγει. Απλώς έπρεπε.
« Αυτό θα ήταν πιο εύκολο αν κρατούσες ακίνητο και απλώς το αποδεχόσουν», γρύλισε.