Rozdział 389 Epilog B

Złapała oddech, gdy raz po raz muskał jej łechtaczkę, budując napięcie. Wkrótce zaczęła się wiercić, drgać, biodra niespokojnie się poruszały, szukając więcej.

Daemonikai płonął, ale jego usta nie oderwały się od jej piersi. Podniecenie waliło w nim, ale pod nim - głębiej, bardziej głodny - był spokój. Było coś świętego, a jednocześnie zupełnie obscenicznego w tym, jak jej pierś czuła się na jego języku, w bogatym strumieniu w jego gardle i w miękkich dźwiękach, które wydawała.

„Mmm.” Jego oczy zamknęły się, gdy czas się rozpłynął. Jej jęki stały się głośniejsze, biodra ocierały się o jego udo, ale on nie odpuścił. Dopóki jej plecy nie wygięły się, a ona nie doszła z krzykiem, jej cipka nie trzepotała wokół niczego.