W dość czystym barze z herbatą bąbelkową przy South Well Street w Brentwood City, oszałamiająca młoda kobieta, w okularach przeciwsłonecznych i jaskrawej szmince, rzuciła kapelusz przeciwsłoneczny na szklany stolik i powiedziała stanowczo do młodego mężczyzny stojącego przed nią: „Ethan Yard, rozstańmy się!”
„Zerwać?” Mężczyzna, który nazywał się Ethan, natychmiast zamarł, gdy usłyszał, co powiedziała kobieta i dopiero po chwili oprzytomniał, zanim zapytał: „Dlaczego?”
„Dlaczego?” Samantha Jones z szyderczym uśmieszkiem powtórzyła to, co Ethan powiedział sarkastycznie: „Nie masz samochodu, domu ani oszczędności! Jak ktoś taki jak ty – kto nie ma nic na swoim koncie – może mnie pytać, dlaczego? Ethan, nie uważasz, że to jest wystarczająco śmieszne? Taki biedny nędznik jak ty nie zasługuje na dziewczynę!”
Po tych słowach Samantha ponownie wsunęła okulary przeciwsłoneczne na grzbiet nosa, po czym kontynuowała: „Nie będę już marnować z tobą czasu. A teraz powiedz mi, jak zamierzasz mi to wynagrodzić?”
„Zrekompensować?” zapytał Ethan z wyrazem zakłopotania na twarzy.
„Co o tym myślisz?” Samantha zmrużyła oczy na Ethana i powiedziała: „Umawiam się z tobą od trzech lat. To trzy lata mojej młodości zmarnowane na takiego nicponia jak ty! Nie uważasz, że potrzebuję jakiejś formy rekompensaty? A może próbujesz od tego uciec? Co?!”
„Przestań próbować się tłumaczyć”. Samantha natychmiast przerwała wypowiedź Ethana i wyciągnęła dłoń, zanim zapytała: „Gdzie są moje rzeczy?”
„C-co takiego?” Ethan znów wpadł w zakłopotanie.
„Powiedziałaś mi, że kupisz mi torebkę Louis Vuitton! Więc gdzie ona jest?” Samantha podniosła ton i kontynuowała: „Pamiętam, że powiedziałaś wyraźnie, że jak dostaniesz pensję w tym miesiącu i uzbierasz do 20 000, to kupisz mi designerską torebkę. Cóż, dziś jest 15., więc to dzień, w którym dostaniesz pensję!”
„Próbujesz się wykręcić?” Gdy tylko ta myśl przeszła jej przez głowę, Samantha jeszcze bardziej się zdenerwowała i niemal krzyknęła: „Powiem ci coś – jeśli nie kupisz mi torby, którą obiecałeś, nigdy nie usłyszysz końca!”
Torba Louis Vuitton... Torba Louis Vuitton? Nagle Ethan zaczął uważać to za zabawne. Ostatnią rzeczą, jakiej by się spodziewał, było to, że ta kobieta wykorzysta resztę jego wartości, zanim z nim zerwie. Musiałem być ślepy na studiach, żeby zakochać się w kimś takim, pomyślał Ethan. Designerska torba, co? Jasne! Od tej pory nie będziemy mieć już ze sobą nic wspólnego.
Po chwili ciszy Ethan wyciągnął spod okrągłego stołu misternie wykonaną różową designerską torbę. Widząc to, Samantha natychmiast chwyciła torbę i spojrzała na Ethana wrogo, mówiąc: „To mi jesteś winien!”. Gdy tylko to powiedziała, natychmiast odeszła, nawet się nie odwracając, by się obejrzeć.
Był 27 czerwca, w roku 2016. Ethan został zerwany i odrzucony jak nic przez swoją dziewczynę, której poświęcił cały swój czas i pieniądze. Oprócz smutku i bólu, co zaskakujące, poczuł również pewną ulgę — jakby był teraz w stanie odłożyć jakiś bagaż, którym był obciążony przez długi czas. Być może jednak rozstanie było dla niego właściwą rzeczą.
Wieczorem Ethan wrócił do wynajętego pokoju około godziny 11. Po zjedzeniu miski makaronu instant i szybkim prysznicu, natychmiast zasnął na łóżku.
Cóż, czy to było rozczarowanie, czy szczęśliwy zbieg okoliczności, takie było życie. Nigdy nie wiadomo, co wydarzy się w następnej sekundzie i zdecydowanie nie należy skupiać się zbytnio na przeszłości. Zamiast tego należy patrzeć w przyszłość – w rzeczywistości można patrzeć tylko w przyszłość.
Głęboko w nocy niebo było pełne gwiazd. W tym momencie Ethan był całkowicie nieprzytomny, ale to było dokładnie w tym czasie...
Bzz! Bzz! Bzz! Jego telefon, który wcześniej wyłączył, nagle zawibrował - z ekranu zabłysło upiorne niebieskie światło, oświetlając pokój.
Następnego ranka Ethan obudził się, gdy słońce wpadało przez okno i oświetlało mu twarz, zmuszając go do mrużenia oczu i podświadomego blokowania promieni słonecznych ramionami. Natychmiast podniósł się z łóżka .
Po nocy uporządkowania emocji, Ethan wydawał się bardzo uspokoić. Chociaż nie był jeszcze w stanie otrząsnąć się z żalu po rozbitej miłości, nie miał już przygnębiających emocji z wczoraj. Po odświeżeniu się zszedł na dół i udał się na przystanek autobusowy.
Było prawdopodobnie za wcześnie, więc w autobusie nie było praktycznie nikogo. Siedząc przy oknie, Christoper włączył telefon i zwyczajowo wszedł na Twittera.
„Małżeństwo rzekomo rozwiodło się w tajemnicy?”
„Młoda gwiazda W uprawia seks w Kanadzie?”
„Para chińsko-koreańska rzekomo się rozstała?”
Patrząc na tematy na liście popularnych wyszukiwań, Ethan przez chwilę był bez słowa i mruczał do siebie: „Jak nieuczciwe mogą być te konta marketingowe? Ciągle aktualizują te nic nie warte plotki... Czy nie mogą dodać czegoś, co wniesie więcej pozytywnej energii? To oni są winni, że obecne środowisko internetowe jest tak toksyczne i wrogie!”
Mówiąc to, Ethan bezradnie pokręcił głową i odłożył telefon, zanim zamknął oczy, aby trochę odpocząć. Jednak właśnie wtedy jego uwaga skupiła się na nowym ustawieniu, którego nigdy wcześniej nie widział w prawym górnym rogu swojej aplikacji Twitter.
„System kciuka w górę?” Ethan był zdziwiony. „Co to jest? Czy to nowa funkcja Twittera?”
Ciekawość wzięła górę nad Ethanem i w następnej sekundzie stuknął kciukiem w ikonę.
Gdy tylko jego kciuk zetknął się z ekranem – szszsz – świszczący dźwięk, który wydawał się pochodzić z dmuchawy, zadzwonił w jego głowie. Właśnie wtedy poczuł, jakby świat stanął na głowie i wywrócił się na drugą stronę; czuł również, jakby jego zmysł węchu i słuchu całkowicie zanikł na krótką chwilę. Podczas gdy był jeszcze oszołomiony, wydawało mu się, że usłyszał głos robota mówiącego coś mechanicznego, czego najwyraźniej nie rozpoznał.
„Wybrano hosta. Powiązanie systemowe! Wybrano hosta. Powiązanie systemowe!”
Gospodarz? System? Co do cholery? Ethan był naprawdę zdezorientowany, co mogło się stać? Zajęło mu ponad dziesięć minut, aby wrócić do przytomności po tej śmiesznej sytuacji.
„Co do cholery się stało?” Po powrocie do przytomności Ethan energicznie pokręcił głową i mruknął do siebie: „Czekaj, czy to możliwe, że nie zjadłem śniadania rano i miałem halucynacje z powodu hipoglikemii ? Ale to nie ma sensu!”
Spojrzał ponownie na interfejs Twittera i zauważył, że znajomy interfejs uległ zmianie.
„Lucky Draw System? Thumbs-Up Online Mall?” Widząc te teksty na ekranie, Ethan mocno się zmarszczył. „No i co to, u licha, jest?”
„Za każde 100 wydanych kciuków w górę, otrzymasz szansę na losowanie w loterii?” Podczas gdy Ethan rozgryzał wprowadzenie systemu loterii, jego brwi zmarszczyły się jeszcze bardziej. „Czy to primaaprilisowy żart? Ale wątpię, żeby pracownicy Twittera posunęli się tak daleko dla żartu!”
„No cóż, może po prostu spróbuję?” Z jakiegoś powodu, gdy Ethan mrugnął, stuknął w przycisk „spin” potrząsając palcem.
Whirrrrr!
Gdy wskaźnik obracał się w prawym górnym rogu interfejsu Twittera , łączna liczba 321 polubień Ethana spadła do 221. W tym samym czasie złota ruletka została podzielona na jeden mały i cztery duże obszary — łącznie pięć. Koło ruletki pokazywało również odpowiednio kilka opcji tekstowych.
Fire Skill', Knife Skills', Tasting Skills' i Choosing Skills. Te słowa w czterech dużych obszarach pozostały takie same, ale najmniejszy obszar stale zmieniał się na inne słowa. Teksty w najmniejszym obszarze zmieniały się zbyt szybko i Ethan w ogóle nie był w stanie ich odczytać.
