Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 101
  2. Rozdział 102
  3. Rozdział 103
  4. Rozdział 104
  5. Rozdział 105
  6. Rozdział 106
  7. Rozdział 107
  8. Rozdział 108
  9. Rozdział 109
  10. Rozdział 110
  11. Rozdział 111
  12. Rozdział 112
  13. Rozdział 113
  14. Rozdział 114
  15. Rozdział 115
  16. Rozdział 116
  17. Rozdział 117
  18. Rozdział 118
  19. Rozdział 119
  20. Rozdział 120
  21. Rozdział 121
  22. Rozdział 122
  23. Rozdział 123
  24. Rozdział 124
  25. Rozdział 125
  26. Rozdział 126
  27. Rozdział 127
  28. Rozdział 128
  29. Rozdział 129
  30. Rozdział 130
  31. Rozdział 131
  32. Rozdział 132
  33. Rozdział 133
  34. Rozdział 134
  35. Rozdział 135
  36. Rozdział 136
  37. Rozdział 137
  38. Rozdział 138
  39. Rozdział 139
  40. Rozdział 140
  41. Rozdział 141
  42. Rozdział 142
  43. Rozdział 143
  44. Rozdział 144
  45. Rozdział 145
  46. Rozdział 146
  47. Rozdział 147
  48. Rozdział 148
  49. Rozdział 149
  50. Rozdział 150

Rozdział 178

Czy jesteś z Cooperem

Cooper siedział przy stoliku przy oknie. Jego długie i smukłe palce delikatnie uderzały w stół, ale wzrok miał skierowany na drzwi. Kiedy zobaczył kelnera wprowadzającego Genevieve, jego oczy lekko się rozjaśniły. Kiedy oboje się zbliżyli, Cooper wstał ze swojego miejsca i odsunął krzesło naprzeciwko siebie. Genevieve zignorowała go. Po zobaczeniu znajomej futerały na skrzypce na przeciwległym krześle, odsunęła krzesło, które było dalej w środku i usiadła na nim. Cooper nie był zły. Odsunął krzesło, wrócił na swoje miejsce i podał Genevieve menu. „Spójrz na menu i zobacz, co chcesz zjeść”. Genevieve spojrzała na niego lekko i napisała na telefonie: Zapłacę za ten posiłek. Zamów, co chcesz. Nie będę jadł. Cooper był lekko zaskoczony, gdy zobaczył, że Genevieve pisze na notatce, aby mu odpowiedzieć. „Co jest nie tak z twoim głosem?” Genevieve nie odpowiedziała. Odłożyła telefon i wstała z zamiarem zabrania futerału na skrzypce, który leżał obok Coopera. Spojrzenie Coopera pociemniało. Szybko podniósł rękę i przycisnął ją do futerału na skrzypce. Mężczyzna delikatnie powiedział: „Genev, czy nie mówiłaś, że zaprosisz mnie na ten posiłek? Nie powinnaś poczekać, aż skończymy posiłek, zanim spojrzysz na skrzypce?” Gdyby wzięła skrzypce, prawdopodobnie natychmiast by wyszła. Genevieve zmarszczyła brwi i odchyliła się na siedzeniu. Przesunęła menu w stronę Coopera, dając mu znak, żeby złożył zamówienie i szybko zjadł. Cienkie usta Coopera zadrżały na moment, gdy swobodnie wziął menu i złożył zamówienie u kelnera. Po wyjściu kelnera Cooper lekko pochylił się do przodu i spojrzał na Genevieve. „Wtedy kazałam gospodyniom czekać, aż skończysz pakować swoje rzeczy, zanim posprzątam rezydencję Rachford. Nie spodziewałam się, że Erica znajdzie je potajemnie i siłą wyrwie ci rzeczy… Przepraszam”. Wyraz twarzy Genevieve nie zmienił się, gdy pisała na telefonie: Byłeś z Ericą przez dwa, trzy lata. Cokolwiek zrobiła, jest równoznaczne z tym, że ty to zrobiłeś. Co masz do powiedzenia? Cooper wyczuł drwinę w tekście Genevieve. Poczuł nagłą gorycz w ustach. Rzeczywiście, większości czynów nie dokonał Cooper, ale pozwolił Erice robić, co chciała. Pochodzenie rodzinne, wygląd i wykształcenie Erici nie dorównywały Genevieve. Mimo to Cooper był tak zaślepiony, że dał się uwieść Erice i pozostał z nią przez wiele lat. Być może to była karma Cooper. Po tym, jak kelner podał stek, Cooper ostrożnie pokroił

تم النسخ بنجاح!