Rozdział 220

Nie rozwodzę się z nim

Cooper poprawił okulary, a na jego ustach pojawił się mały uśmiech. „W porządku. Nie zawiodę cię”. Nie pozwolę też Samanthy się wywinąć. Ta kobieta była pochłonięta nienawiścią tylko dlatego, że ojciec Coopera ją zostawił. To skłoniło ją do zabicia całej rodziny Coopera w ogniu i manipulowania nim jak pionkiem przez ostatnie dwadzieścia lat. Gdyby nie zemsta Samanthy, jego związek z Genevieve nie zakończyłby się ruiną. Genevieve podała Cooperowi kawałek jabłka. Włożył go do ust i rozkoszował się jego niemożliwie słodkim smakiem. Zapytał: „Kiedy rozwiedziesz się z Armandem, Genev? Nawet jeśli nie wmiesza policji w nagłą śmierć babci, może postanowić rozliczyć się z tobą prywatnie. Może powinienem załatwić ci prawnika i—” „Nie rozwodzę się z nim”, przerwała mu. Cooper był oszołomiony jej odpowiedzią. Zastanawiał się, czy jej nie przesłyszał. „Czemu się z nim nie rozwodzisz? Czekaj? C-czy ty go nadal kochasz?” Genevieve tylko się uśmiechnęła, zamiast zadowolić go ustną odpowiedzią. Następnie podniosła telefon ze stołu. Jej palce przesunęły się po ekranie, gdy powiedziała do swojego byłego męża: „Marilyn ma skrzypce o nazwie „Night Breeze”. Proszę, odbierz je dla mnie. Jeśli odmówi, pokaż jej ten filmik, który ci wysyłam”. Cooper odblokował telefon i obejrzał filmik. Na nim Genevieve spojrzała prosto w kamerę i opowiedziała o pewnym incydencie. Tuż przed zakończeniem filmu Genevieve uniosła trzy palce w stronę nieba i oświadczyła: „Jeśli czwarta osoba się o tym dowie, zasługuję na natychmiastową śmierć i wieczne cierpienie w piekle bez szansy na pokutę”. Cooper był oszołomiony po obejrzeniu filmu. Jego szok pozostał na twarzy, gdy wpatrywał się w Genevieve i mruknął: „ Czternaście lat temu, ty i Armand…” Urwał, zanim zapytał: „Czy Armand pomylił cię z Marilyn?” „To już nie jest ważne”. Genevieve jadła kawałki jabłka leniwie, najwyraźniej pogodzona z minionym incydentem. „Pokaż Marilyn nagranie. Jestem pewien, że odda skrzypce”. Cooper mruknął coś na znak potwierdzenia, zanim odłożył telefon. „Poproszę o spotkanie z nią jutro. Czy dzisiaj cię wypisują? Widzę, że spakowałaś bagaże”. „Tak. Wczoraj poinformowałem Stevena o swojej decyzji”. Miał zamiar zaproponować jej podwiezienie do domu, gdy ktoś otworzył drzwi, zanim zdążył wstać z miejsca. Do pokoju weszła wysoka, imponująca postać. Spojrzenie mężczyzny przesunęło się po pokoju i wylądowało na stole jadalnym. Jego spojrzenie ochłodziło się o kilka stopni, gdy