Rozdział 60

Kubek krwi, który wypiłam, gdy zasnęłam, stoi zimny na stoliku kawowym. Szybko wsuwam stopy z powrotem do butów i ruszam do drzwi. Otwierając je gwałtownie, niemal wpadam na Nellie i Helgę.

„ Dzięki Bogu, Wasza Wysokość. To Emory!”

„ W bibliotece?” – pytam, a oni potwierdzają, gdy przebiegam obok nich.