Rozdział 6 Chce ją zmusić

Sophia nie zauważyła niczego złego w tym, co powiedział Ethan. Poza tym, wciąż była zła na jego obojętność. Więc odpowiedziała ponurym mruczeniem.

Ethan wziął łyk zupy. Odłożył łyżkę z niewielką siłą i uderzyła o miskę.

Następnie podniósł koce i położył się. Sophia nadal stała tyłem do niego, gdy wyłączyła lampkę nocną. Potem zamknęła oczy, gotowa do snu.

Przez ostatni rok czasami spali w tym samym łóżku. Ale zawsze była między nimi przestrzeń. Łóżko było wystarczająco duże, by zmieściły się w nim dwie osoby.

Jednak tej nocy było inaczej.

Sophia spała głęboko, gdy Ethan nagle przycisnął do niej swoje ciało. Jego jędrna klatka piersiowa przywarła do jej pleców, a ona była owinięta jego uściskiem. Czuła jego mięśnie przez cienkie warstwy jego ubrania.

Jego gorący i szorstki oddech musnął jej ucho, podnosząc temperaturę w pokoju. Było gorąco.

Zanim Sophia mogła zareagować, poczuła, że coś naciska na jej talię. Zamarła na chwilę, zanim zrozumiała, czego chciał Ethan.

„Ethan ....”

Jej głos drżał, gdy mówiła. To było głównie z powodu przerażenia, choć nerwowość też była tego częścią. Bała się, że Ethan się jej narzuci.

Sophia spodziewała się tego, kiedy po raz pierwszy wyszła za mąż. Jednak jego obojętność przez lata zniszczyła wszelkie jej nadzieje. Teraz, gdy zbliżał się rozwód, nie mogli sobie pozwolić na skomplikowanie sytuacji, śpiąc razem.

Niektóre błędy powinno się popełniać tylko raz.

„Hmm?” Chrapliwy głos Ethana zabrzmiał nad jej głową. Nie sposób było zignorować nuty dominacji w nim.

W następnej sekundzie Ethan obrócił ją i przygwoździł pod sobą. Spojrzał jej w oczy z góry.

Sophia uspokoiła się. „Nie chcę tego” – powiedziała. Próbowała go odepchnąć.

„Czy nie narzekałeś, że cię nie zadowalam? Wydawałeś się dość chętny, kiedy dałeś mi zupę. Myślałem, że jesteś wystarczająco napalony, żeby usiąść na mnie i zacząć się ruszać. Ale teraz mówisz, że tego nie chcesz. Grasz na zwłokę, co?” Usta Ethana były cale od jej ust.

Sophia wyczuła, że Ethan mówił, że coś jest nie tak z zupą. „Nie wiem, co się dzieje” – próbowała wyjaśnić.

„Myślisz, że w to uwierzę? To nie pierwszy raz, kiedy robisz coś takiego”.

"Ty ..."

Sophia czuła się bezradna, kiedy o tym wspominał. Zawsze znajdował sposób, żeby zmusić ją do przypomnienia sobie tamtej nocy.

„Powtórzę to jeszcze raz. Stało się tak, ponieważ ....”

Ethan zakrył jej usta swoimi, zanim zdążyła dokończyć. Zmuszona była przełknąć słowa.

Sophia była zaskoczona. Z rękami na jego piersi, próbowała go odepchnąć. Jednak Ethan w odpowiedzi pogłębił pocałunek. Nie był wcale delikatny, ale stanowczy i zaborczy.

Ugryzł ją w wargę i poczuła w ustach odrobinę krwi. Jej umysł wirował z powodu braku tlenu. Wtedy dotknęła jej paląca ręka Ethana. Z nagłym szarpnięciem zdała sobie sprawę, że guziki jej koszuli zostały rozpięte.

Sophia odwróciła głowę, by powstrzymać go przed pocałowaniem jej. „Ethan, puść mnie.”

Walczyła z całych sił, by uwolnić się z jego uścisku. Jednak kobiety były z natury słabsze, jeśli chodzi o siłę.

Usta Ethana były opuchnięte od pocałunku. „Czy nie chciałeś rozwodu z powodu mojej dysfunkcji seksualnej i niezdolności do zaspokojenia twoich potrzeb? Teraz, gdy nic mi nie dolega, twoje powody są nieważne”.

Ethan podparł się i półklęknął na łóżku. Złapał ją za brodę i przechylił jej głowę w swoją stronę. Po prostu Sophia była zmuszona spojrzeć na niego.

Sophia mogła dostrzec jego wybrzuszenie w tej pozycji.

Chociaż Ethan był obojętny jak zawsze, każde jego słowo powodowało, że Sophia się spinała. „Czy jesteś zadowolona z tego, co widzisz?”

Sophia była bez słowa.

Jej wyraz twarzy był ponury. Jednak jego telefon zadzwonił dokładnie w chwili, gdy zamierzała mu odmówić. Szybko chwycił go ze stolika nocnego. Kiedy zobaczył, kto dzwoni, zmarszczył brwi.

To był menadżer Emily.

Ethan przesunął telefonem, aby odebrać połączenie. „Co się dzieje?”

Ethan próbował odejść od Sophii, gdy mówił. Jednak ona nagle wyciągnęła rękę, mimo że go unikała.

Ethan zesztywniał, gdy jej miękkie usta zbliżyły się do niego. Opuścił powieki, a jego zaciemnione oczy były mordercze. Zgrzytał zębami z frustracji.

Osoba po drugiej stronie wciąż mówiła. Sophia była w stanie usłyszeć tylko część rozmowy.

Jak myślała, osoba ta powiedziała Ethanowi, że coś znowu jest nie tak z Emily. To był tylko sposób, żeby skłonić go, żeby poszedł i sprawdził, co u niej.

Ethan posłał ostrzegawcze spojrzenie Sophii. Jednak ona uniosła brodę prowokacyjnie.

Odpowiedziała na jego wcześniejsze pytanie: „Jestem więcej niż zadowolona. Nawet wytrzymujesz dość długo w łóżku. Nie mogę tego znieść dłużej. Idź wolniej”.

Jej głos wystarczył, by osoba po drugiej stronie słuchawki mogła ją usłyszeć.

Sophia zrobiła to celowo. W końcu nie przeszkadzało jej używanie wszystkich sztuczek z książki, żeby ukraść mężczyznę.

Ethan poczuł gulę w gardle. Zacisnął dłoń na telefonie, przez co jego kostki zrobiły się białe.

Głos po drugiej stronie linii odezwał się ponownie. „Panie Northwood, kariera taneczna Emily dobiegnie końca, jeśli będzie niepełnosprawna”.

Osoba kontynuowała: „Na początku kariery wiele przeszła. Chciała jak najszybciej zostać znaną tancerką, żeby nie ograniczać cię swoją przeszłością. Teraz jest ranna i potrzebuje fizjoterapii co tydzień”.

Ethan zacisnął usta. Następnie wstał z łóżka. Uważaj na nią”.

Sophia nie próbowała go powstrzymać przed wyjściem. Nie chciała się ośmieszyć. Już wiedziała, że on nie będzie się nią przejmował.

Nie planowała odzyskać Ethana. Jednak nie przepuści okazji, by zdenerwować Emily i się zemścić.

Ethan natychmiast się przebrał. Wyszedł z pokoju, nie mówiąc ani słowa żonie.

Wszyscy spali. Tylko słabe światła na korytarzu były włączone.

Gdy podszedł do wejścia, nagle rozbłysnął ogromny kryształowy żyrandol w salonie.

Elena stała przy wejściu do kuchni. Trzymała kontroler światła. „Jest tak późno. Gdzie idziesz?”

Ethan zmarszczył brwi. „Mamo, dlaczego jeszcze nie spałaś?”

„Pytam, dokąd planujesz się udać. Porzucasz Sophię w środku nocy”.

Ethan zacisnął usta. Odpowiedział spokojnie: „Przed chwilą straciłem kontrolę i przypadkowo ją skrzywdziłem. Idę teraz kupić jej lekarstwo”.