Κεφάλαιο 6: Μια χωρίς δόντια τίγρη

Το POV της Scarlett:

Ο Τσαρλς δεν εμφανίστηκε μέρες μετά το επετειακό πάρτι του Ομίλου Μουρ.

Ήμουν απασχολημένος με την προετοιμασία της συνέντευξης για δουλειά εκείνη την περίοδο, οπότε δεν παρατήρησα ιδιαίτερα την απουσία του.

Μια μέρα, η Τιάνα και εγώ κανονίσαμε να συναντηθούμε αφού λείπαμε ο ένας με τον άλλον για χρόνια.

Τώρα λοιπόν, στάθηκα δίπλα στο δρόμο, περιμένοντας να έρθει ο αγαπημένος μου φίλος.

Ξαφνικά, μια νεαρή γυναίκα με κόκκινα μαλλιά έτρεξε από μακριά.

Μόνο όταν ήρθε πιο κοντά κατάλαβα ποιος ήταν.

Ήταν η Τιάνα.

«Τιάνα, γιατί είναι βαμμένα κόκκινα τα μαλλιά σου;» ρώτησα με δυσπιστία.

Η Τιάνα πάντα ήθελε να βάψει τα μαλλιά της κόκκινα από τότε που ήταν στο δημοτικό.

Τώρα, επιτέλους το είχε κάνει.

Έμεινα πραγματικά έκπληκτος όταν την είδα.

Εξάλλου, τα μαλλιά της ήταν ακόμα στο φυσικό τους χρώμα την τελευταία φορά που είχαμε συνομιλία μέσω βίντεο.

"Σκύλα, υποτίθεται ότι είναι έκπληξη! Δεν γύρισες σπίτι για τρία χρόνια για να δεις τον καλύτερό σου φίλο. Φυσικά, έπρεπε να κάνω κάτι για να σε τιμωρήσω."

Οι δυο μας ήμασταν σαν αδερφές που είχαν χωρίσει πολλά χρόνια.

Αγκαλιαστήκαμε και χοροπηδήσαμε ενθουσιασμένοι στην είσοδο του καφέ.

Ναι, συνομιλούσαμε συχνά μεταξύ μας μέσω βίντεο, αλλά και πάλι δεν θα αντικαθιστούσε τη χαρά του να είμαι προσωπικά με τον φίλο μου.

Μπορούσαμε μόνο να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον από χαρά.

"Λοιπόν, πες μου τα πάντα. Πότε θα μετακομίσεις μαζί μου; Ω, το ξέρω! Θα τηλεφωνήσω σε άλλους φίλους μας. Μπορούμε να κάνουμε ένα πάρτι για ύπνο!"

«Ειλικρινά δεν έχω ιδέα, αλλά θα είναι σύντομα».

Η Τιάνα με οδήγησε στο καφέ καθώς μιλούσαμε.

Παραγγείλαμε δύο φέτες τιραμισού και το απολαύσαμε ενώ συνεχίσαμε τη συνομιλία μας.

"Ο Τσαρλς ακόμα δεν σε άφηνε να φύγεις; Δεν το άκουσες; Υπάρχουν φήμες για εκείνη τη σκύλα Ρίτα που διαδίδονται πρόσφατα".

«Δεν με νοιάζει γι’ αυτούς. Όταν χωρίσουμε με τον Τσαρλς, δεν θα έχω τίποτα πια μαζί τους».

"Είναι υπέροχο τότε. Μπορούμε να είμαστε ξανά συγκάτοικοι σύντομα."

Η Tiana και εγώ κάναμε μια υπέροχη κουβέντα.

Μοιραστήκαμε τα ίδια συναισθήματα για το θέμα.

Ό,τι κι αν συνέβαινε, ήξερα ότι θα ήταν πάντα στο πλευρό μου.

Ήμουν ευγνώμων που είχα έναν τέτοιο φίλο με τον οποίο μπορούσα να μοιραστώ τα συναισθήματά μου χωρίς ανησυχίες.

"Θυμάσαι τη δουλειά που σου ανέφερα την προηγούμενη φορά; Λοιπόν, είπα στο αφεντικό μου για σένα και του έδωσα το βιογραφικό σου. Είναι ευχαριστημένος μαζί σου. Στην πραγματικότητα, θέλει να σε φέρω στην εταιρεία μας με κάθε τρόπο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα σε απαγάγω."

«Πρέπει να μου κάνεις πλάκα». Γέλασα και έφαγα μια μπουκιά από το κέικ.

"Δεν είμαι. Ετοιμαστείτε να γίνετε διάσημος τηλεοπτικός παρουσιαστής! Αφήστε αυτόν τον άντρα να μετανιώσει που σας άφησε να φύγετε."

Πήγα στην κατοικία της Τιάνα αφού πέρασα σχεδόν όλο το πρωί μαζί της.

Μου δάνεισε ένα επίσημο κοστούμι πριν πάω στην εταιρεία της, Insight Media, για τη συνέντευξη για δουλειά.

Εκείνη τη στιγμή, η Τιάνα με χάιδεψε στον ώμο και μου χαμογέλασε καθησυχαστικά.

"Μην είσαι νευρικός. Φαίνεσαι τέλεια."

Στην αίθουσα συνεδριάσεων της συνέντευξης.

"Δεσποινίς Scarlett Riley, γιατί θέλετε να γίνετε μέλος της παρέας μου; Διαβάσαμε το βιογραφικό σας. Με βάση τα προσόντα σας, θα μπορούσατε να κάνετε αίτηση κάπου καλύτερα. Γιατί εδώ;"

ρώτησε χαμογελώντας ο φαλακρός και ευγενικός συνεντευκτής.

"Το να παρουσιάζω στο κοινό αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο επέλεξα αυτόν τον τομέα. Ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης είναι να ανοίξουν τα μάτια του κοινού και να το κάνουν να δουν την πραγματικότητα, όχι να το εξαπατήσουν. Πιστεύω ότι η Insight Media έχει το θάρρος να πει την αλήθεια και να αναλάβει την ευθύνη."

Ο ερευνητής κοίταξε ξανά το βιογραφικό μου και έκανε μερικές ακόμη ερωτήσεις.

Στη συνέχεια ψιθύρισε λίγα λόγια στον συνεντευκτή δίπλα του.

Τον κοίταξα με αγωνία όταν τελικά γύρισε προς το μέρος μου.

"Συγχαρητήρια, δεσποινίς Ράιλι. Καλώς ήρθατε στο Insight Media."

Μόλις βγήκα από το κτίριο, τηλεφώνησα στην Τιάνα και της είπα τα καλά νέα.

Στη συνέχεια έκλεισα ένα Uber και επέστρεψα στην οδό Gardner. Δεν έφερα πολλά εδώ.

Στην πραγματικότητα, έφερα μόνο μια βαλίτσα.

Ίσως θα μπορούσα να μαζέψω και να φύγω σήμερα.

Όταν έφτασα σπίτι, βρήκα το αυτοκίνητο του Τσαρλς στο δρόμο και τα φώτα στη βίλα ήταν αναμμένα.

Πρέπει να είναι σπίτι.

Αυτή ήταν μια τέλεια ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα μια για πάντα.

Έσπρωξα την πόρτα να ανοίξει και τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα από σοκ με αυτό που είδα.

Ο Τσαρλς ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ και έπιανε το στομάχι του με ένα πονεμένο βλέμμα στο πρόσωπό του.

Όταν με κοίταξε, δεν ήταν ψυχρός και αδιάφορος ως συνήθως.

Αντίθετα, άπλωσε το χέρι του προς το μέρος μου σαν να έπιασε το τελευταίο σωτήριο καλαμάκι.

Έδειχνε ευάλωτος και πονεμένος.

"Τι...τι έχεις πάθει;" ρώτησα έκπληκτος.

"Το στομάχι μου... πονάει... τόσο άσχημα..."

απάντησε με έντονο τρόπο.

Έτρεξα αμέσως στο συρτάρι με τα φάρμακα και πήρα ένα χάπι για τον στομαχόπονο του. Ήξερα ότι το στομάχι του Τσαρλς πονούσε μερικές φορές.

Στη συνέχεια του έριξα ένα ποτήρι νερό για να τον βοηθήσω να πάρει το φάρμακο πιο γρήγορα.

Προς έκπληξή μου, μου άνοιξε το στόμα του σαν πουλί που περιμένει να τον ταΐσουν.

Ήθελε να τον ταΐσω; Πριν από τρία χρόνια...Δεν μου ζήτησε να κρατήσω απόσταση;

«Δώσε μου το χέρι σου», είπα προσεκτικά.

Δεν ήθελα να με αγανακτήσει ξανά.

Χωρίς να περιμένω την απάντησή του, του έβαλα το χάπι στο χέρι και του έδωσα το ποτήρι με το νερό.

Ο Τσαρλς πήρε το φάρμακο.

Μετά, με κλειστά μάτια, έγειρε πίσω στον καναπέ, άρπαξε ένα μαξιλάρι και το αγκάλιασε.

Πράγματι, κανείς δεν ήταν φτιαγμένος από σίδηρο.

Ακόμη και ο Κάρολος, που ήταν πάντα τόσο κρύος σαν πάγος, ήταν τόσο πειθήνιος σαν μια άδοντη τίγρη όταν ήταν άρρωστος.

Δεν μπορούσα παρά να του ρίξω μερικές ματιές.

Πρέπει να ομολογήσω ότι αυτή η πλευρά του μου αρέσει περισσότερο από τη συνηθισμένη αλαζονική και κυριαρχική πλευρά του.

Εκείνη τη στιγμή πήγα στο δωμάτιό μου και του πήρα μια κουβέρτα.

Καθώς το έβαλα από πάνω του, μου έριξε μόνο μια ματιά και δεν είπε καν ευχαριστώ.

Πίστευα ότι μπορούσα να ξεκαθαρίσω τα πράγματα μαζί του όσο ήταν πιο αδύναμος.

Εκείνη τη στιγμή, πήρα μια βαθιά ανάσα και μάζεψα το κουράγιο μου.

«Θα φύγω», είπα αποφασιστικά.

Η χωρίς δόντια τίγρη σηκώθηκε ξαφνικά και πέταξε την κουβέρτα στο πάτωμα έκπληκτη.

"Τι είπατε;" ρώτησε ο Τσαρλς κοιτώντας με με ένα φλεγόμενο βλέμμα.

«Είπα ότι θα φύγω και θα ζήσω με την Τιάνα», επανέλαβα.

Αλλά καθώς κοίταξα το πρόσωπό του που ήταν κατακόκκινο από θυμό, έχασα την αυτοπεποίθηση που μόλις είχα συγκεντρώσει.

"Αποκλείεται!" Ο Τσαρλς αρνήθηκε αυστηρά.

Αλλά μόλις τελείωσε την ομιλία του, έσφιξε από τον πόνο, έσφιξε το στομάχι του και ξάπλωσε ξανά.

"Θα προχωρήσουμε στη διαδικασία διαζυγίου όταν είσαι καλά." Έσκυψα να σηκώσω την κουβέρτα στο πάτωμα.

Ωστόσο, ο Κάρολος κάλυψε τη μύτη του και δεν την πήρε.

«Γιατί μυρίζεις τόσο αστεία;»

Έστρεψε προς την άλλη πλευρά και πρόσθεσε: «Ας μιλήσουμε αργότερα. Πήγαινε και κάνε ένα ντους πρώτα. Δεν μπορούσα παρά να χλευάσω τα λόγια του.

Φαινόταν ότι το φάρμακο είχε ήδη δραστηριοποιηθεί καθώς είχε ήδη τσακωθεί μαζί μου.

Ακόμα κι έτσι, ακόμα μύριζα τον εαυτό μου.

Δεν μύρισα αστεία.

Τι μιλούσε; Παρ' όλα αυτά, ανέβηκα πάνω και έκανα ένα ντους, όπως μου ζήτησε.

Ξαφνικά, τα λόγια του πέρασαν από το μυαλό μου.

Τι εννοούσε όταν είπε "δεν υπάρχει περίπτωση;" Χρειαζόμουν την άδειά του για να φύγω; Το συμφωνητικό διαζυγίου μου είχε ήδη σταλεί μέσω e-mail τη στιγμή που επέστρεψα από το εξωτερικό.

Τι άλλο ήθελε; Τελείωσα το ντους μετά από λίγο.

Καθώς στεγνώνω με την πετσέτα μπάνιου, συνειδητοποίησα ότι είχα ξεχάσει να φέρω τα ρούχα μου στο μπάνιο βιαστικά.

Ο Τσαρλς πρέπει να είναι ακόμα κάτω.

Θα μπορούσα να βγω κρυφά για να πάρω μια νέα αλλαγή ρούχα χωρίς πρόβλημα.

Αλλά τη στιγμή που ετοιμαζόμουν να βγω από το μπάνιο γυμνός, άκουσα βήματα έξω από την πόρτα.

Από τον ήχο του, ο Τσαρλς ανέβαινε τη σκάλα.

Φαινόταν ότι ο στομαχόπονός του αναρρώνει πιο γρήγορα από ό,τι περίμενα.

Επέστρεψα στο μπάνιο, λίγο πριν ανοίξει η πόρτα της κρεβατοκάμαρας.

«Δεν τελείωσες ακόμα;» ρώτησε ο Τσαρλς συνοφρυωμένος.

«Ξέχασα να φέρω τα ρούχα μου», απάντησα αμήχανα μέσα στο μπάνιο.

Το δωμάτιο ήταν ήσυχο για λίγο.

Αλλά μετά, άκουσα τη βαλίτσα μου να ανοίγει.

Μια σκέψη μου ήρθε ξαφνικά.

Μια φωτογραφία του Charles που ψαχουλεύει στη βαλίτσα μου για εσώρουχα ήρθε στο μυαλό μου και το πρόσωπό μου έγινε κόκκινο παντζάρι.

Αλλά για κάποιο λόγο, ήμουν πιο περίεργος για την έκφρασή του.

«Τα ρούχα σου είναι στο κρεβάτι», είπε ο Τσαρλς ήρεμα.

Με αυτό, βγήκε έξω και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

Βγήκα βιαστικά από το μπάνιο και ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

Μόλις τελείωσα, κατέβηκα κάτω και είδα τον Τσαρλς να είναι ακόμα ξαπλωμένος στον καναπέ και να στενάζει από τον πόνο.

«Τι συμβαίνει; ρώτησα με τα φρύδια μου αυλακωμένα.

«Ακόμα πονάει», απάντησε αδύναμα.

Σοβαρά; Δεν είχε πάρει μόλις το φάρμακο και είχε τη δύναμη να ανέβει; Πώς θα μπορούσε ξαφνικά να αρρωστήσει ξανά; Τον κοίταξα με καχυποψία.

«Θες να πάρεις άλλο χάπι;

"Πολύ ναρκωτικό για μια μέρα. Θέλεις να με δηλητηριάσεις;"

«Απλώς ξάπλωσε τότε».

Χωρίς άλλη λέξη, ανέβηκα πάνω να ετοιμάσω τις αποσκευές μου.

Ακόμα κι αν δεν μπορούσα να φύγω απόψε, θα μπορούσα να μαζέψω τα πράγματά μου τώρα, οπότε αύριο, θα μπορούσα να πάρω τα πράγματά μου και να φύγω.

Στάθηκα παγωμένος στο σημείο τη στιγμή που μπήκα στην κρεβατοκάμαρα.

Η βαλίτσα μου ήταν ανοιχτή και τα ρούχα μου ήταν σκορπισμένα παντού.

Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να μου βρει ένα σετ ρούχα.

Έπρεπε όντως να τα βγάλει όλα και να τα σκορπίσει; Ενώ ήμουν βαθιά σε σκέψεις, ένα δυνατό και αξιολύπητο βογγητό ήρθε από τον κάτω όροφο.

Κατέβηκα αμέσως κάτω και βρήκα τον Τσαρλς με χάντρες με κρύο ιδρώτα και πονούσε φρικτά.

«Να καλέσω ασθενοφόρο;»

"Όχι, είμαι καλά. Αισθάνομαι ζέστη. Δώσε μου ένα ποτήρι παγωμένο νερό."

"Φοβάμαι ότι δεν μπορώ. Το στομάχι σου πονάει. Δεν μπορείς να πιεις κρύο νερό, αλλιώς ο πόνος θα επιδεινωθεί."

Πήρα μια βρεγμένη πετσέτα και μετά την έβαλα στο μέτωπό του για να απορροφήσει τον ιδρώτα του.

Δεν μπορούσα να τον αφήσω μόνο έτσι.

Καθώς δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, παραιτήθηκα στη μοίρα μου και απλώς κάθισα δίπλα του.

Ο Τσαρλς αποκοιμήθηκε λίγες στιγμές αργότερα.

Τράβηξα την κουβέρτα από πάνω του λόγω προσοχής. Είχα αποφασίσει να τον προσέχω απόψε. Αλλά πριν το καταλάβω, είχα ήδη κοιμηθεί.