Rozdział 23

Łaska

Ronald się zająknął. Cofnął się o kilka kroków, gdy spojrzałam na niego gniewnie. Czułam, jak we mnie wrze gniew, gdy stawałam z nim twarzą w twarz. Ronald był jednym z najstarszych przyjaciół mojego ojca, człowiekiem, któremu kiedyś ufałam i którego szanowałam. Ale teraz, patrząc na niego, nie wiedziałam, co myśleć, poza tym, że był niczym więcej, jak zdrajcą, dla mnie i mojego ojca. Poczułam, jak moja moc przypływa w sposób, którego nie czułam od narodzin Cecila. Paliło mnie. Żądza krwi rosła.

Pokój zdawał się zamykać wokół mnie. Zobaczyłam czerwień. Prawie mogłam poczuć smak jego krwi w powietrzu. Czułam, jak moje pazury wbijają się w jego ciało i rozrywają go na strzępy. „Teraz, Grace-”