Rozdział 7

Clark zesztywniał nagle, jego wyraz twarzy natychmiast pociemniał. Zacisnął dłoń na brodzie Nyli, zanim powoli ją puścił i odwrócił się w stronę Damona.

Spotykając rozbawione spojrzenie Damona, Clark wymusił uśmiech. „Nie. Wujku Damonie, potrzebowałeś czegoś?”

Damon się uśmiechnął. „Twoja babcia wysłała mnie, żebym zaprosił was na kolację”.

„Dziękuję, wujku Damonie.”

„Żadnych kłopotów. Ale pamiętaj, to jest dom rodzinny. Uważaj na swoje czyny”. Kiedy Damon mówił, rzucił krótkie spojrzenie na czerwony ślad na brodzie Nyli, w jego spojrzeniu widać było kpinę.

Widząc, że oczy Damona zatrzymały się na Nyli, Clark zmarszczył brwi i stanął przed nią. „Rozumiem, wujku Damonie”.

Jego ton i wyraz twarzy nie były przyjemne, a spojrzenie w stronę Damona zdradzało nutę ostrożności.

Damon uśmiechnął się i od niechcenia odwrócił wzrok. „Dobra, chodźmy coś zjeść”.

Po wyjściu Damona Clark wyciągnął rękę do Nyli, ale ona go uniknęła i odeszła, nie oglądając się za siebie.

Clark szybko ją dogonił, mocno ściskając jej dłoń. „Zachowuj się, albo porozmawiam z twoim ojcem!”

Próba oderwania się Nyli została zatrzymana, fala bezradności i gniewu zalała ją. Gdyby nie zgodziła się zostać gospodynią domową, nie byłaby teraz pod jego kontrolą i groźbami.

Musiała szybko znaleźć pracę, zarobić wystarczająco dużo, aby zapłacić rachunki medyczne ojca i uwolnić się od Clarka. Do tego czasu kłótnie o rozwód były bezcelowe.

Podjąwszy decyzję, Nyla przestała się szarpać i pozwoliła Clarkowi zaprowadzić się do jadalni.

...

Po kolacji wszyscy rozeszli się do domów.

Gdy Clark i Nyla dotarli do willi, Clark zamknął drzwi samochodu i nie próbował wysiąść.

Nyla zmarszczyła brwi. „Co robisz?”

„Musimy porozmawiać.”

„Jeśli chodzi o rozwód, nie ma potrzeby. Na razie nie będę o tym wspominać”.

Oczy Clarka niebezpiecznie się zwęziły. „Na razie?”

"Tak."

Widząc obojętny wyraz twarzy Nyli, Clark zacisnął usta w cienką linię, jego niezadowolenie było oczywiste. Wiedział, że zajmie jej trochę czasu zaakceptowanie jego niewierności. Dopóki nie wspomni o rozwodzie, wierzył, że ma szansę ją odzyskać.

Po chwili skinął głową. „Nyla, cieszę się, że dajesz mi kolejną szansę”.

Nyla zignorowała jego słowa, gapiąc się na niego bez wyrazu. „Czy możesz teraz otworzyć samochód? Jestem zmęczona i chcę odpocząć”.

Drzwi odblokowały się jednym kliknięciem.

Nyla natychmiast wysiadła, kierując się do willi, nie oglądając się za siebie.

Kiedy Clark dotarł do drzwi sypialni, okazało się, że są zamknięte od środka. Westchnął, a uśmiech rozciągnął mu usta.

Na początku ich małżeństwa zamykała drzwi, żeby pokazać, że jest zła, gdy był zbyt brutalny w łóżku. Wpuszczała go po kilku dniach.

Jego uśmiech stał się głębszy. „Nieważne”, pomyślał, „powoli ją przekonam”.

Mieli razem całe życie. Dopóki była przy nim i miała dla niego uczucia, w końcu mu wybaczyła.

W sypialni Nyla wybierała strój na rozmowę kwalifikacyjną następnego dnia. Po wybraniu kilku opcji wysłała zdjęcia Valarie, prosząc o jej opinię.

Valarie zadzwoniła natychmiast. „Dlaczego nagle szukasz pracy? Czy załatwiłeś sprawy z Clarkiem?”

Głos Nyli był spokojny. „Jeszcze nie. Najpierw potrzebuję pracy. Nie mam dochodu. Gdy tylko będę miała wystarczająco dużo pieniędzy na rachunki medyczne mojego taty i moje wydatki na utrzymanie, omówię rozwód”. „Więc będziesz mieszkać z nim, jakby nic się nie stało?”

„Oczywiście, że nie. Mam trochę zaoszczędzonych pieniędzy. Znajdę miejsce, gdzie się wyprowadzę po jutrzejszej rozmowie kwalifikacyjnej”.

Nyla zdała sobie sprawę, że rozwodu nie da się przyspieszyć. Bez pracy i pieniędzy nie mogła sobie pozwolić na prawnika, a co dopiero stawić czoła zespołowi prawnemu Sumner Group. Potrzebowała najlepszego prawnika rozwodowego, jakiego mogła znaleźć. Nie miała zamiaru odchodzić z niczym. Clark był tym, który zdradził ich małżeństwo. Dlaczego miałaby odchodzić z pustymi rękami? Gdyby miała środki, sprawiłaby, że odejdzie z niczym. Jeśli chodzi o rachunki medyczne jej ojca, nie czuła się winna, korzystając z pieniędzy Clarka. Jej badania w tamtym czasie przyniosły Clarkowi miliony. Wydatki medyczne jej ojca były kroplą w morzu.

„W której firmie masz rozmowę kwalifikacyjną?”

„Park Pharmaceuticals”.

„Wracasz do badań nad lekami?”

„Tak. Nadążałem za tą dziedziną, mimo że nie pracowałem. To jest to, co znam najlepiej”.

„Czemu nie powiedziałeś mi wcześniej? Przyjdź do mnie do pracy. Mogę cię polecić”.

Nyla się zaśmiała. „Zawsze narzekasz na swojego szefa. Przedstawiłeś go jako tyrana. Jesteś pewien, że chcesz, żebym do ciebie dołączyła?”

Po drugiej stronie linii zapadła krótka cisza, zanim odezwał się męski głos. „Valarie, od kiedy jestem tyranem?” Głos był odległy, ale przesiąknięty niebezpiecznym tonem.

Valarie zaśmiała się nerwowo. „Nyla, uh... Muszę iść. Daj mi znać, jak poszło przesłuchanie. Zjemy lunch”.

Zanim Nyla zdążyła odpowiedzieć, Valarie się rozłączyła.

Zauważywszy późną porę, Nyla uniosła brwi. Valarie zwykle była zdyscyplinowana w swojej rutynie. Przyjęcie kogoś, zwłaszcza jej szefa, o tej porze było niezwykłe. Następnego dnia będzie musiała poszukać szczegółów. Nyla odłożyła telefon i wybrała skromną, jasnozieloną sukienkę, odpowiednią na rozmowę kwalifikacyjną. Następnie odłożyła pozostałe ubrania, wzięła piżamę i udała się do łazienki.

Po prysznicu wysuszyła włosy, wykonała pielęgnację skóry i poszła spać.

...

Tymczasem w badaniu.

Clark wahał się, zanim anonimowo opublikował post w sieci, prosząc o radę, jak odzyskać żonę po zdradzie. Odpowiedzi namawiające go do rozwodu i pozwolenia jej odejść rozwścieczyły go, więc usunął post. Gdy miał już iść spać, zadzwonił jego telefon. To była wiadomość od Jordyn.