Rozdział 3 Jaki przystojny mężczyzna!

Ubrania przyniesione przez pokojówkę składały się z białej sukienki i czystej bielizny.

Mary Miller weszła do łazienki trzymając ubrania w ręku.

Następnie pokojówka uporządkowała pościel i zauważyła plamy krwi na prześcieradle.

Mary szorowała ciało, próbując pozbyć się fioletowych śladów po tym, co wydarzyło się wczoraj wieczorem. Zacisnęła pięści i zacisnęła zęby. „Mia Wood!”

Dzień wcześniej zgłosiła się na ochotnika, aby pomóc na przyjęciu urodzinowym swojego starszego kuzyna. Jednak jej młodsza kuzynka Mia odurzyła ją, a następnie przyprowadziła do Erica Cartera, który chciał ją zgwałcić. Nie mając innego wyboru, musiała wyskoczyć przez okno i wpaść do morza.

Pływała w wodzie, aż spotkała mężczyznę o boskich cechach, z którym straciła dziewictwo.

Na myśl o tym, co się wydarzyło, Mary zaczęła szlochać biorąc prysznic.

Gdy wyszła z łazienki, pokojówki już nie było. W białej sukni kobieta nieśmiało opuściła pokój.

Gdy szła na pokład, nie spotkała nikogo.

Statek wycieczkowy płynął po bezkresnym morzu, a jego powierzchnia wyglądała jak błękitne klejnoty w blasku porannego słońca.

Stojąc przed barierką i pozwalając, by wiatr ją podmuchał, Mary poczuła, że jej pochmurne serce zmienia się w słoneczne.

Nagle usłyszała zbliżające się kroki, szybko odwróciła głowę i zobaczyła Mike'a Johnsona, którego oczy były ciemne i głębokie.

Jaki przystojny mężczyzna.

Miał na sobie sięgający kolan, czarny trencz, co sprawiało wrażenie niezwykłej, przystojnej, ale też nieco obojętnej postaci, niczym książę z bajek.

Mary była lekko oszołomiona jego urodą. Widząc dół jego płaszcza, przypomniała sobie, jak wczoraj wieczorem zgłosiła się na ochotnika, żeby go uwieść.

Twarz kobiety zarumieniła się cała, a ona skłoniła się nisko i powiedziała: „Dzięki. Dzięki za uratowanie mnie”.

Wiedziała, że nie może winić mężczyzny za odebranie jej cnoty, bo to ona wyszła z inicjatywą.

Hank Cook, który stał obok Mike’a,

uśmiechnęła się do kobiety i powiedziała: „Proszę bardzo, panienko. Czy możemy prosić o pani nazwisko ?”

„Nazywam się Mary Miller.”

„Mary Miller” – powtórzył Mike imię kobiety, przyglądając się jej od stóp do głów i uśmiechając się lekko.

Biała sukienka, którą miała na sobie kobieta, idealnie podkreślała jej elegancję. Jej czarne włosy były lekko kręcone, a sylwetka szczupła, przypominająca syrenę.

Uśmiech Mike'a pogłębił się, gdy spojrzał od góry do dołu na kobietę przypominającą syrenę.

Mężczyzna kontynuował pytanie: „Jak ma na imię twój ojciec?”

Kobieta była zdezorientowana, ale odpowiedziała szczerze: „Arthur Miller”.

„Oczywiście”, Hank skinął głową.

Mary pomyślała sobie: „Chwila. Dlaczego pytają o mojego ojca? Czy oni go w ogóle znają?”

Widząc pozytywną stronę sytuacji, kobieta zrobiła krok naprzód, złapała Mike'a za ramię i zapytała: „Czy znasz mojego ojca?”

Sukienka z golfem kontrastowała z gładką i bladą twarzą kobiety, która lekko połyskiwała.

Mike spojrzał na dłoń kobiety.

Mary pomyślała, że może za dużo myśli, puściła jego dłoń i cofnęła się o krok. W jej oczach pojawiło się błękitne, ale jasne światło.

Mike odwrócił się i odszedł.

Hank powiedział do kobiety: „Panno Miller, proszę wejść do środka. Czas na śniadanie”.

Mary była tak głodna, że kiedy pokojówka podała jej kanapkę, szybko ją zjadła.

W międzyczasie Hank szukał informacji o kobiecie na prośbę Mike'a w innym pokoju.

Szybko zebrał podstawowe informacje o Mary i przeczytał je swojemu szefowi: „Mary Miller, 22 lata, ukończyła City University. Od dziesiątego roku życia wychowywała się w rodzinie jego wujka. Jej wujek jest dla niej miły. Chociaż jej ciotka jej nie lubi, nie traktuje jej źle, z tego, co się dowiedziałem. Poza tym wydaje się, że nigdy nie była w związku romantycznym”, Hank uśmiechnął się, a następnie kontynuował: „Co możesz wywnioskować z wczorajszego wieczoru. Co najważniejsze, jest rzeczywiście córką Arthura Millera”.