Κεφάλαιο 286

Σβαρτς

Σκύβοντας χαμηλά στα χαμηλά δέντρα, έστρεψε το όπλο του στον λόφο, το ύψωμα όπου θα εμφανιζόταν το όχημα. Γύρω του, τα τεράστια δέντρα άπλωναν τα γυμνά τους χέρια προς τον ουρανό σε ικεσία. Ο σκληρός χειμωνιάτικος άνεμος χτυπούσε τα ξερά φύλλα, κάνοντάς τα να πέσουν στο έδαφος. Ο απόκοσμος ήχος του ανέμου καθώς ούρλιαζε πρόσθετε στην αίσθηση της ερήμωσης. Μια γη κενού παρά το γεγονός ότι ήταν τόσο πλούσια, σκέφτηκε καθώς περίμενε. Τις ιστορίες που μπορούσαν να πουν αυτά τα δέντρα, σκέφτηκε καθώς κοίταζε γρήγορα γύρω του, τις ιστορίες περιπλανώμενων που έκαναν πεζοπορία, που δεν θα βρεθούν ποτέ ξανά.

Ο Τζέιμς Σβαρτς είχε τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να δει την πλαγιά από όπου θα αναδυόταν το αυτοκίνητο. Έχοντας φορέσει το τζάκετ παραλλαγής του, ταίριαζε απόλυτα με το θαμπό καφέ του κόσμου γύρω του. Έχοντας υπάρξει σίγουρος σκοπευτής στον Αμερικανικό Στρατό για πολλά χρόνια, ήταν ήδη ήρεμος και προσεκτικός, σε εγρήγορση όπως πάντα, με το μυαλό του καθαρό καθώς επικεντρώθηκε στους ήχους και την κίνηση. Έκλεισε ένα μάτι και κοίταξε μέσα από το τηλεσκόπιο. Είχε την προνοητικότητα να αποσυναρμολογήσει το τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή και να το πάρει μαζί του, εκτός από το μικρό περίστροφο που κουβαλούσε πάντα. Τώρα περίμενε, ιδρωμένος παρά το κρύο.