Κεφάλαιο 288

Έφυγαν γρήγορα από τον τόπο του εγκλήματος. Ο γέρος Γκούσταβ είχε καταρρεύσει, νεκρός από τη δύναμη του χτυπήματος. Αν και ο Φιλίπ τον είχε χτυπήσει με την αμβλεία άκρη του τσεκουριού, ο γέρος είχε πεθάνει ακαριαία.

Η Προσερπίνα αγκάλιασε τον Φίλιππο και αναρωτήθηκε σιωπηλά γιατί δεν φαινόταν να νιώθει τύψεις που σκότωσε έναν άντρα. Αλλά ο νεαρός φαινόταν παγωμένος και εξαντλημένος. Θα γινόταν σαν τον Λυσιέν, σκέφτηκε, κρατώντας τον στην αγκαλιά της, αδίστακτος απέναντι στους εχθρούς του και σε όποιον απειλούσε τους αγαπημένους του; Γιατί είχε παρακολουθήσει με τρόμο καθώς, με δεμένα τα χέρια του, ο εραστής της είχε γραπώσει τη γυναίκα που κρατούσε το όπλο και την είχε ρίξει στο έδαφος.

Ο Σιεκ Τοθ είχε φτάσει πλέον στο σημείο και είχε κάνει απολογισμό της επίθεσης. Αγκαλιάζοντας τον Λυσιέν πριν δώσει διαταγές στους άντρες του, επέμεινε να φύγουν αμέσως. Ο Λυσιέν χρειαζόταν ιατρική βοήθεια. Η πληγή του αιμορραγούσε ξανά, βάφοντας το τραχύ ύφασμα γύρω από το στήθος του με ένα βαθύ κόκκινο χρώμα. Καθώς έτρεχαν μακριά από το μέρος, η Προσερπίνα κοίταξε πίσω. Οι απειλητικές σκοτεινές σιλουέτες των δέντρων, με τα ροζιασμένα, ξηρά κλαδιά τους να φτάνουν στον ουρανό, ήταν ένα θέαμα που θα συνέδεε για πάντα με τον θάνατο, σκέφτηκε και ανατρίχιασε. Ο Λούσιεν, που την είχε τραβήξει στην αγκαλιά του, την κοίταξε και δεν είπε τίποτα, καθώς το στόμα του αναζητούσε επειγόντως το δικό της.