Κεφάλαιο 29

Ελευθερώνοντας τα χέρια μου, έπιασε μια χούφτα από τα μαλλιά μου στη γροθιά του, τυλίγοντας το άλλο χέρι άγρια γύρω από τη μέση μου, παγιδεύοντάς με αβίαστα σε μια βάναυση αγκαλιά που δεν είχε καμία σχέση με την αγάπη. Καθώς λαχάνιασα από τον πόνο, κατέβασε το κεφάλι του, με φίλησε με αγριότητα και τρίβοντας το στόμα του στο δικό μου. Δεν υπήρχε αγάπη, ούτε ευγένεια. Μόνο αυτός χρειάζεται να με χαρακτηρίσει ως δικό του.

Όταν σήκωσε το κεφάλι του, μπορούσα να γευτώ αίμα. Με πέταξε μακριά, με το πρόσωπό του να αντικατοπτρίζει την αηδία του εαυτού του.

Αναπνέοντας δύσκολα, με ορθάνοιχτα μάτια από σοκ και ένα πλήθος αντικρουόμενων συναισθημάτων, τον παρακολούθησα, αγγίζοντας το μελανιασμένο στόμα μου, έχοντας επίγνωση ότι θα είχα σκούρες μελανιές στα χέρια μου όπου είχε βυθίσει τα σκληρά του δάχτυλα στην αγκαλιά μου με τόσο κτηνώδη τρόπο.