Κεφάλαιο 345

Λούσιεν

Η Περσεφίνα είχε ξυπνήσει ξανά την αυγή και έτρεξε στο μπάνιο. Ξύπνησε αμέσως και ακούγοντάς την να κάνει έντονη εμετό, σηκώθηκε, ακολουθώντας την στο μπάνιο. Εκείνη σηκώθηκε, λικνιζόταν και μετά ακουμπούσε στον τοίχο, με σταχτί πρόσωπο, μωβ μώλωπες κάτω από τα μάτια της. Χωρίς να πει λέξη, τη βοήθησε να πλυθεί και να βουρτσίσει τα δόντια της, γιατί εκείνη επέμενε και μετά τη βοήθησε να επιστρέψει στο κρεβάτι. Στεκόμενος από πάνω της, με το πρόσωπό του σφιγμένο από ανησυχία, την παρακολουθούσε καθώς έπινε μια γουλιά τσάι που η Βεατρίκη έφερε αμέσως μετά από κλήση του. Της είχε δώσει επίσης ένα ηρεμιστικό, πάλι με οδηγίες του Λούσιεν.

Η Περσεφίνα αποκοιμήθηκε λίγο αργότερα στην αγκαλιά του, κρατώντας τα μυώδη χέρια του στο στήθος της. Είχε νιώσει την ανδρική του διάπλαση να φουσκώνει και ήξερε ότι ήθελε να την πάρει, αλλά όχι έτσι, όχι όταν ήταν τόσο ευάλωτη και εξαντλημένη, ψυχικά και σωματικά μετά τη δοκιμασία της. Μετά από πολλές αγωνιώδεις στιγμές, είχε αρκεστεί στο να σφηνώνει το σκληρό του οστό ανάμεσα στα μάγουλα του στρογγυλεμένου οπίσθιου της. Μουρμούρισε ελαφρά διαμαρτυρόμενη, αλλά εκείνος την είχε χαϊδέψει, το γεμάτο στήθος με τις σφιχτές θηλές και είχε βεβαιωθεί ότι δεν θα ξυπνούσε. Η αίσθηση του απαλού, ζεστού σώματός της που αγκάλιαζε τον ανδρισμό του τον είχε κρατήσει χορτάτο για λίγο. Αλλά είχε σηκωθεί αργά, προσέχοντας να μην την ενοχλήσει, και είχε πάει στο μπάνιο για να γδάρει το χοντρό του πουλί, ανίκανος να συγκρατηθεί. Στέναξε, στάθηκε για λίγο καθώς σκεφτόταν τη γυναίκα του, ευγενική, στοργική και τόσο έμπιστη. Ο Κόουλ, ο μαλάκας με όλη τη σημασία της λέξης, την είχε πληγώσει, αναβιώνοντας τις αναμνήσεις του τραύματός της στα χέρια του Ντμίτρι και του Όλεγκ.