Κεφάλαιο 446

Λούσιεν

Κάθισε, παρακολουθώντας την ενώ το μέλος του σκλήρυνε οδυνηρά.

«Τι διάολο!», σκέφτηκε, καθώς την παρακολουθούσε, με τα γυαλιστερά μαλλιά της σε ένα σκούρο περίβλημα πίσω της, να φτάνουν μέχρι τους φαρδιούς γοφούς της, το γεμάτο στήθος να τεντώνεται κάτω από το πουκάμισο, κάτι που ήταν ανεπανόρθωτο. Θυμόταν αμυδρά ότι είχε γελάσει καθώς τον αγκάλιαζε, πριν από τη γέννηση του μικρότερου γιου τους, δείχνοντάς του το πουκάμισο και λέγοντάς του πώς της το είχαν αγοράσει οι μικρότεροι γιοι τους. Χάιδευε το στήθος της αφηρημένα, με το χέρι του να ακουμπάει το κεφάλι του στο μαξιλάρι καθώς την άκουγε, απολαμβάνοντας μια ιδιωτική στιγμή μαζί της, χωρίς όλη την οικογένεια των παιδιών που είχε αποκτήσει να περιβάλλει τη Γυναίκα του.