Κεφάλαιο 528
Λούσιεν
Κοίταξε τη Γυναίκα του, καθώς εκείνη κουλουριάστηκε στο στήθος του και ξάπλωσε, αναπνέοντας ρηχά. Φίλησε τα απαλά μαλλιά που τώρα ήταν μπλεγμένα γύρω από το πρόσωπό της και σχεδίασε μια γραμμή από τα χείλη της μέχρι τον λαιμό της, σκεπτόμενος πώς δεν μπορούσε να σκεφτεί μια ζωή χωρίς αυτήν. Ήταν δική του, τόσο εντελώς δική του, για να την κυριαρχήσει, να την χρησιμοποιήσει με όποιον τρόπο ήθελε. Η υποτακτική της φύση στο κρεβάτι καθώς την καβάλαζε ανελέητα έκανε το κοτσύφι του προς τα πίσω και έβγαλε ένα κλαψούρισμα διαμαρτυρίας καθώς τα χοντρά δάχτυλά του μετακινήθηκαν για να αγγίξουν την κλειτορίδα της.
«Όχι, παρακαλώ, κύριε», ψιθύρισε, με τα νυσταγμένα καστανά μάτια της, στο χρώμα της μόκας, να ανοίγουν ζαλισμένα για να τον παρακαλέσουν. Χαμογέλασε και έφερε ένα δάχτυλο, ανακατεμένο με τους χυμούς της και τους δικούς του, και εκείνη τον ρούφηξε υπάκουα. Αμέσως κατάλαβε ότι έπρεπε να την χτυπήσει ξανά και στάθηκε πάνω από το απαλό, τρεμάμενο σώμα της καθώς τα στήθη της έτρεμαν εν αναμονή του άγριου ζευγαρώματός του.