Κεφάλαιο 612

Και οι δύο γιοι μου, ο Λου και ο Ντομ, ήταν όμορφοι και μεγαλόσωμοι, σαν τον πατέρα τους. Αλλά ενώ ο Λου ήταν εκκεντρικά όμορφος, σαν πειρατής, με αλαζονεία καθώς περπατούσε, οι λεπτοί γοφοί και οι επίπεδοι κοιλιακοί του θύμιζαν τόσο πολύ τον γονέα του, Ντον της Μαφίας, ο Ντομ ήταν όμορφος με έναν πιο εκλεπτυσμένο τρόπο. Έμοιαζε με τον Λου, αλλά ήταν νηφάλιος και ευαίσθητος, χαρακτηριστικά που η Ρία έλεγε ότι είχε κληρονομήσει από εμένα. Ίσως γι' αυτό ήταν αυτός που ένιωθα πιο κοντά μου.

Ο Λου κυκλοφορούσε και είχε τη φήμη του Καζανόβα, ενώ ο Ντομ ήταν αποφασισμένος να ενταχθεί σε δικηγορικό γραφείο και να γίνει στο μέλλον ο συνήγορος της μαφιόζικης ομάδας της Σεντ Κλαιρ. Ο Λούσιεν δεν το είπε ποτέ ανοιχτά, αλλά ήξερα ότι ευνοούσε τον Λου, με την αδιάφορη στάση του. Απελπίστηκα για τον Λούις.

Παρακολούθησα δυστυχισμένη καθώς η Μπρι τράβηξε το χέρι του και τον οδήγησε μακριά, παροτρύνοντας τον να καθίσει με τον Σταν και την Κάρολ. Σύντομα, άρχισε να χαλαρώνει μαζί τους, με τα μακριά του πόδια τεντωμένα μπροστά του, γκρινιάζοντας δυνατά καθώς η Κάρολ καθόταν στο μπράτσο της καρέκλας του με έναν γνώριμο τρόπο. Η Μπρι γύρισε να με κοιτάξει, με μια κακόβουλη λάμψη στα μάτια της.