Κεφάλαιο 687
Περσεφόνη
Έκλαψα αφού ο Λούσιεν έφυγε έξαλλος. Ήμουν πολύ αδύναμος για να κάνω οτιδήποτε άλλο και η επίδειξη θράσους με είχε εξαντλήσει. Και όταν η Καμίλ μπήκε στις μύτες των ποδιών μου, ηρεμώντας με με ένα ποτό, χαϊδεύοντας απαλά τα μαλλιά μου, έκλαψα απαλά πριν βυθιστώ σε ένα όνειρο.
Γλίστρησα στα όνειρά μου... Για άλλη μια φορά, ήμουν στην αγκαλιά του μοναδικού άντρα που είχα αγαπήσει ποτέ...