Rozdział 69 69

Cullen otworzył drzwi do sypialni, zanim większość reszty stada zdążyła wstać. Nie mógł uwierzyć, że wszystkie jego obrażenia zdawały się goić przez noc. Cokolwiek to było, co Brinah zrobiła, uznał, że powinien to oddać do kranu.

Jedynymi Lykanami, którzy obudzili się tak wcześnie po nocy, którą przeżyli, byli Omegas, którzy przygotowywali śniadanie i kończyli sprzątanie, oraz inni, którzy nie spali poprzedniej nocy. Większość z nich to ludzie, którzy stracili towarzyszy w walce. Cullen poczuł dziwną, winną, gorzką zazdrość. Przynajmniej mieli towarzyszy do stracenia, pomyślał ze złością.

Cullen zszedł do swojego biura. Na jego biurku leżało kilka ręcznie napisanych notatek. Cullen rozpoznał bazgroły Keitha. Pierwsza z nich brzmiała: „Nie budź mnie pod groźbą śmierci, chłopcze alfa!” Cullen nie mógł powstrzymać niechętnego uśmiechu. Wrzucił tę notatkę do śmieci, rozważając pójście i obudzenie Keitha dla zasady. Druga powiedziała: „Federalni pojawili się, gdy położyłeś się spać. Oddałem im koty do przechowania i sporządziłem raport. Proszę bardzo. Nie mówię, że prawdopodobnie nie dostaniesz telefonu. Czy to miało sens? Kogo to obchodzi, jestem zmęczony”. Trzeci powiedział: „Poszła wieść do jaskini z listą ofiar”. Czwarty powiedział: „Przygotowania nabożeństwa żałobnego, w tym stosy do spalenia ciał. Dajemy sobie trzy dni, aby każdy, kto kogoś stracił, mógł się skontaktować i tu dotrzeć”. Piąty powiedział: „Cokolwiek jeszcze chcesz, zajmij się tym sam. Chociaż chciałbym zauważyć, że twój harmonogram wydaje mi się dość jasny. Zostawiam ci kilka dni na uporządkowanie bałaganu, który narobiłeś z uroczą dziewczyną-tajemniczym kotem, która obecnie śpi w kwaterze omegi. A tak przy okazji, przydzieliłem kogoś, kto będzie na nią uważał. Na wszelki wypadek”.