Rozdział 188 Poczucie przynależności

Atlas zarezerwował stolik na kolację, gdy weszliśmy do samochodu. Serce waliło mi w piersiach przez całą podróż i nie mogłam się zmusić, żeby na niego spojrzeć. Przyciągnął mnie bliżej, mówiąc: „Zadzwoń do rodziców i powiedz im, że nie wrócisz dziś wieczorem do domu”.

Nie miałam siły, żeby się kłócić lub myśleć o czymkolwiek innym. Chciałam po prostu znaleźć spokój w ramionach Atlasa, który roztopił wszystkie moje zmartwienia i lęki. Wkrótce wróciliśmy do ośrodka. Poczułam poczucie przynależności, jakby to był nasz dom.

Jego poprzednie pytanie wciąż mnie oczarowało: „Chcesz tu zostać czy iść do domu?”