Rozdział 367 Klaustrofobia

Rozpaczliwie kurczowo trzymałem się fotela kierowcy, próbując nie upaść. W tej chwili ogarnęło mnie duszące poczucie rozpaczy.

Gdy samochód miał się przewrócić, gwałtownie wrócił na swoje miejsce z głuchym hukiem. Uderzenie sprawiło, że moja zraniona stopa uderzyła w coś, co sprawiło mi przeszywający ból. Zrobiło mi się ciemno przed oczami, a w uszach dzwoniło, gdy ściskało mi nogi.

Nie wiedziałam, co się stanie. Myślałam tylko o tym, żeby nie umrzeć w samochodzie. Nagle usłyszałam krzyk: „Chloe?! Przestańcie wszyscy! Chlo!”.