Rozdział 7

W oczach Jenny pojawił się lodowaty błysk. W tym samym czasie włączyła funkcję nagrywania dźwięku i ekranu telefonu.

Jenna weszła do biura Henry'ego. Henry od razu przeszedł do rzeczy. „Jenna, słyszałem, że narysowałaś nowy projekt. Wydaje się być jeszcze lepszy niż ten, który dałaś wczoraj Laurze!”

Jenna skinęła głową i powiedziała: „Tak, wpadłam na świetny projekt, więc po prostu naszkicowałam swoje pomysły!”

„W takim razie daj Laurze szkic projektu, który właśnie narysowałeś. Tak czy inaczej, nie będziesz go używać!” Henry nawet nie zadał sobie trudu ukrycia swoich okropnych słów i postawy. Mówił do niej niemal rozkazującym tonem.

Jenna stłumiła gniew i smutek w swoim sercu. Dlaczego nie mogła powiedzieć, że Henry był kiedyś takim łajdakiem?

Nie odpowiedziała mu w zwykły sposób. Zamiast tego, odrzuciła go wprost. „Nie, tym razem chcę zachować ten projekt dla siebie! Poza tym, czy nie dałam jej wczoraj?”

Na twarzy Henry'ego pojawił się nieprzyjemny wyraz. „Ten projekt nie był tak dobry, jak ten, który ukończyłeś dzisiaj. Myślałeś, że nie będę wiedziała? Poza tym, do czego ci się on przyda? Czy ten projekt jest dla ciebie tak samo ważny, jak dla Laury? Jeśli jurorzy wybiorą ją w konkursie biżuterii jutro, będzie miała szansę wziąć udział w World Jewelry Competition. Co ty masz? Czy wydałeś jakieś dzieło w ciągu tych dwóch lat? Nikt o tobie nie wie”.

Na twarzy Jenny pojawił się brzydki wyraz. „Nie mam zbyt wielu własnych prac, ponieważ wszystkie projekty, które ukończyłam w ciągu ostatnich dwóch lat, oddałaś Laurze White! Henry Jung, jak możesz tak mówić? W każdym razie tym razem nie dam jej mojego projektu!”

Ponieważ Henry nie mógł się z nią kłócić, spróbował łagodniejszego podejścia. „Jenna, wiem, że zawsze byłaś najbardziej wrażliwą osobą na świecie. Laura jest teraz najlepszą ambasadorką Oasis Jewelry. Nawet jeśli nie bierzesz pod uwagę tego, co robisz dla niej, powinnaś być bardziej wyrozumiała wobec mnie. Pobierzemy się w przyszłości. Do tego czasu Oasis Jewelry będzie należeć do nas obojga!”

Złagodził ton i dodał: „Poza tym, dałeś jej wszystkie swoje projekty w ciągu ostatnich dwóch lat. Nie ma sensu, żebyś mówił to wszystko teraz. Jutro Laura weźmie udział w konkursie Century Jewelry Competition, który jest organizowany przez Prosperity Jewelry. To dla niej niezwykle ważne. Skoro już jesteśmy na tym etapie, dlaczego po prostu nie pomożesz jej pójść o krok dalej? Kiedy stanie na globalnej platformie, Oasis Jewelry nadal będzie tym, który odniesie wszystkie korzyści!”

Jenna zachowywała się dziś wyjątkowo uporczywie. „Tym razem nie dam jej mojego projektu! Zachowam go dla siebie!”

Grymas Henry'ego stał się jeszcze brzydszy. W końcu niecierpliwie machnął ręką z ponurym wyrazem twarzy.

„Odejdź! Nieważne, jeśli nie zamierzasz jej tego dać!”

Jenna odwróciła się i odeszła z grymasem na twarzy.

Po wyjściu z biura zapisała nagrania audio i ekranowe. Jej usta wygięły się w szyderczym uśmiechu.

Zanim wyszła z pracy, Jenna zachowała oryginał ukończonego dziś projektu w swojej torbie. Następnie umieściła kopię zapasową tam, gdzie zwykle trzymała swoje projekty.

Następnie wyjęła z kieszeni miniaturowy aparat otworkowy i cicho umieściła go w wazonie na stole.

Niedługo po tym, jak skończyła robić wszystko, Laura podeszła. Zapytała cicho: „Big Sis, czy pokłóciłaś się z Henrym?”

Oczy Jeny błysnęły, gdy zapytała: „Dlaczego o to pytasz?”

Na twarzy Laury widać było irytację. „Oboje się pokłóciliście. On chce cię poczęstować, więc poprosił mnie, żebym przekazała ci tę wiadomość!”

Serce Jenny wypełniło się sarkazmem, gdy zapytała ją ze spokojnym wyrazem twarzy: „Naprawdę?”

Laura skinęła głową i powiedziała: „Tak, powiedział, że wszystkie trzy powinnyśmy zjeść razem posiłek. Po tonie jego głosu wiedziałam, że obie musiałyście się pokłócić!”

Na koniec Jenna spełniła życzenie zdradzieckiej pary i pojechała za nimi do znanej zachodniej restauracji w Mauve City.

Usiedli przy stoliku przy oknie. Laura i Henry siedzieli naprzeciwko siebie przy oknie, podczas gdy Jenna siedziała obok Henry'ego.

Po tym, jak skończyli zamawiać dania, Henry i Laura rozmawiali jak zwykle. Tymczasem Jenna siedziała cicho z boku, słuchając ich rozmowy.

Kawałek dalej, do restauracji wszedł Seth wraz ze swoją asystentką.

Asystent Setha od razu dostrzegł kilka osób siedzących przy oknie. Jednak dziwny wyraz pojawił się nagle na jego twarzy, gdy zdawał się dostrzegać coś. „Prezydencie Moore, panna White jest tam!”

Seth spojrzał w tamtą stronę. Jego wzrok utkwiony był w nogach Henry'ego i Laury, które były splecione pod stołem jadalnym.

Na jego ustach pojawił się szyderczy uśmiech, gdy dużymi krokami zbliżał się do nich.