Rozdział 167

Aleksander swobodnie usiadł przed nimi trzema.

Nagle cały pokój zrobił się chłodny, a powietrze zrobiło się naprawdę zimne. Samuel przełknął ślinę z niepokojem. Miał wrażenie, że skądś znał Alexandra, ale nie mógł sobie przypomnieć, gdzie się poznali.

Dario zapytał bez ogródek: „O co chodzi? Żadnych pozdrowień dla twoich teściów? Wygląda na to, że nie obchodzimy cię mniej”.