Rozdział 44

Sophia mogła tylko bezradnie patrzeć na Aleksandra. Jej piękne oczy wypełniły się zamętem i niepokojem.

Alexander czuł, jakby jego serce rozpłynęło się w kałużę. Nigdy nie zdawał sobie sprawy, że bezradne i wrażliwe spojrzenie Sophii wywrze na nim tak wielki wpływ.

Podszedł do Sophii i nachylił się, by szepnąć jej do ucha. „Sophia, wszyscy goście tutaj są naszymi przyjaciółmi i rodziną. Mówiąc szczerze, nikogo nie obchodzi autentyczność słynnych obrazów ani poziom twoich umiejętności.