Κεφάλαιο 158
Ο Κέλβιν σφίγγεται, με το στόμα του να αποχωρίζεται από σοκ, δίνοντας άθελά του στη Λέιλα περισσότερο χώρο να πιπιλίσει το κάτω χείλος του. Ολόκληρο το σώμα του πυροβολεί με ευχαρίστηση από την απαλότητα των χειλιών της, την τρυφερότητα του φιλιού της, οι χήνες νοικιάζουν ολόκληρο το δέρμα του και ένα εκατομμύριο πυροτεχνήματα πέφτουν στην καρδιά του και κλείνει τα μάτια του, απολαμβάνοντας το.
Ίσως μπορεί να την έχει, ίσως να έχει αυτό. Τώρα που τον φίλησε, δεν μπορεί να αποφύγει άλλο το θέμα, είτε θα πρέπει να τη διεκδικήσει είτε ξεκάθαρα να την απορρίψει.
Βρίσκει τα χέρια του να τρέχουν αργά στην πλάτη της, μέχρι τη μέση της και την τραβάει κοντά της διστακτικά, αναρωτιέται αν θα έπρεπε να σπάσει ή να βαθύνει το φιλί όταν ακούει ένα απαλό γρύλισμα πίσω τους και ανοίγει τα μάτια του για να δει τον Τέιτουμ να τον κοιτάζει.