Hoofdstuk 149 Boek 4: Vierentwintig

Tegen de avond stroomde de ziekenzaal weer vol. Emily was zo blij haar kinderen weer te zien. Sapphire was naar haar toe gerend toen ze haar zag, maar Chris had gewoon bij de hoek gestaan en naar ze gekeken. Ze had zijn hand naar hem uitgestoken en hij was naar haar toe gegaan, maar hij was niet zo enthousiast als Sapphire. Het gezin bleef lachen en later die avond begon iedereen te vertrekken. Sophia en Alexander namen de kinderen mee en wensten elkaar welterusten, terwijl de rest beloofde morgenochtend terug te komen.

Michael ging naast haar zitten zoals hij de hele dag al had gedaan en hield haar hand weer vast, want ze waren er nog maar met z'n tweeën; Emily draaide haar gezicht weer van hem af. De seconden verstreken en uiteindelijk zei hij: "Je bent boos op me, hè?"

Ze zei niets.