Rozdział 200

W całym pokoju do nauki rozległ się głośny odgłos huku. Rapheal odwrócił się, by spojrzeć na przedmioty, którymi rzucił w niego ojciec, po tym jak odzyskał przytomność, i zobaczył, że to piórnik, który był wykonany z najlepszych kulek, które w niego rzucono. Gdyby ten twardy piórnik go uderzył, z pewnością rozciąłby sobie czoło z powodu obrażeń, ale na szczęście był wystarczająco szybki, by uniknąć uderzenia.

Eva, która w milczeniu przysłuchiwała się kłótniom między dziadkiem i wujkiem i początkowo nic nie mówiła, ponieważ nie chciała przerywać ich kłótni i potajemnie cieszyła się kłótnią między nimi. Ale kiedy usłyszała głośny odgłos huku w tle, nie mogła powstrzymać się od westchnienia do siebie, zaczęli od nowa.

Tak właśnie pamiętała zarówno dziadka, jak i wujka, kiedy jeszcze z nimi mieszkała. Jej wujek wiedział, jak działać ojcu na nerwy bez większego wysiłku, a jej dziadek szybko się denerwował, a chwilę później w biurze rozbrzmiewał dźwięk trzaskających przedmiotów. Ewie nie trzeba było mówić, jak będzie wyglądała sytuacja, ponieważ mogła ją sobie wyobrazić w głowie, nawet tam nie będąc.