Rozdział 480

Dyszała, walcząc o wciągnięcie tlenu do płuc, jej ciało mimowolnie się zacisnęło, przygotowując się na kolejny cios. Każdy mięsień w jej rdzeniu napiął się, jakby mógł ją chronić, ale wiedziała, jak toczy się ta gra. Próbowali ją złamać, nie fizycznie, ale psychicznie. W takich sytuacjach, jeśli nie dałaby im tego, czego chcieli, strachu, bólu, poddania, tylko by eskalowali, naciskali mocniej, żeby zmusić ją do krzyku. Jedynym sposobem na przetrwanie było danie mu tego, czego chciał, a ona musiała perfekcyjnie odegrać swoją rolę.

A gdy nadszedł drugi cios, znów prosto w brzuch, nie potrafiła powstrzymać krzyku bólu wyrywającego się z jej gardła.

Kiedy nadszedł kolejny cios — tym razem znów wymierzony w jej brzuch — wydała z siebie krzyk bólu. Nie za głośny, ale wystarczający, by zaspokoić chorą potrzebę kontroli mężczyzny.