Rozdział 657

„Nie martw się, Wielki Szefie. Jeśli się boisz, zawsze możesz się za mną schować!” Eva uśmiechnęła się złośliwie, wykorzystując rzadką okazję, by podrażnić Damiena. Kiedy zobaczyła, jak jego twarz ciemnieje, a kąciki ust opadają w niezadowolonym grymasie, jej śmiech wybuchł niekontrolowanie. Dźwięk był jak melodia, która zmiękczała jego sztywny wyraz twarzy, słaby uśmiech grożący przebiciem się.

„Och, i tutaj-” wyciągnęła rękę w jego stronę, jej oczy błyszczały psotnie. „Możesz też trzymać moją rękę. Nie martw się, drogi książę, Ten rycerz cię ochroni.”

Jej wyzwanie zostało natychmiast przyjęte, gdy Damien złapał ją za rękę, jego mocny uścisk przyciągnął ją do siebie. Pochylił się, jego usta musnęły jej ucho, gdy szepnął, jego głos był niski i chrapliwy: „Drażnienie mnie w ten sposób nie skończy się dla ciebie dobrze”.