บทที่ 46 ฉันเองนะคุณยาย

มิเชลล์จมอยู่กับความคิดของตัวเองจนไม่ทันสังเกตว่าเมื่อมาถึงวิลล่าฝั่งตะวันออก เธอรู้สึกตัวก็ต่อเมื่อคนขับบอกว่าถึงที่หมายแล้ว ทันทีที่เธอจ่ายค่าโดยสาร เธอก็รับของขวัญแล้วเดินไปที่ประตู

“คุณมิเชล ไม่เจอกันนานเลยนะ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของวิลล่าทักทายเธออย่างอบอุ่น เนื่องจากมิเชลมาที่วิลล่าบ่อยครั้ง เขาจึงจำใบหน้าอันงดงามของเธอได้ไม่ยาก

“ไม่เจอกันนานเลยนะแซม” เธอส่งยิ้มให้เขา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้จักญาติและเพื่อนของทุกคนที่อาศัยอยู่ในวิลล่าฝั่งตะวันออกเกือบหมด ไม่เพียงแต่ทำให้การทำงานของพวกเขาสะดวกขึ้นเท่านั้น แต่ยังทำให้การรักษาความปลอดภัยของพวกเขามีความซื่อสัตย์สุจริตมากขึ้นด้วย เพราะย่านนี้เต็มไปด้วยคนร่ำรวยและมีอำนาจ