Hoofdstuk 97

Het was onmiskenbaar dat Eleanor gevoelens voor Max had. Ze wist echter niet zeker of ze hun tijd samen, of de dingen die Max voor haar had gedaan, als liefde kon omschrijven. Ze wist niet of haar gevoelens voor hem in liefde waren veranderd.

Max was knap, rijk, aardig en attent. Hij zette Eleanor altijd op de eerste plaats, dus hoe kon ze dan niet voor hem vallen? Maar was dit liefde?

Max glimlachte slechts zachtjes om haar antwoord. Hij was helemaal niet verrast. Hij streek zachtjes met zijn duim over haar lippen en stelde haar gerust: "Het is oké. We hebben genoeg tijd, dus er is geen reden om te haasten. Je zult uiteindelijk wel van me gaan houden."