Rozdział 26

Nie mogłam zaprzeczyć, że czułam się jak księżniczka, gdy szłam przez podjazd i zmierzałam do progu. Z boku oka widziałam, jak samochód przeprowadzkowy i pudełka, które spakowałam, rozładowywały się i wnoszono do środka.

Starsza kobieta pomachała ręką z ekscytacją i otworzyła ramiona. Nie miałam pojęcia, kim ona jest, ale wydawała się przyjazna, więc uśmiechnęłam się do niej i odwzajemniłam uścisk.

„ Musisz być Sereną, ja jestem Emmanuella i tak wspaniale jest w końcu cię poznać. ” Uśmiechnęła się i spojrzała na mój brzuch. „Zajmijmy się tobą!”