Rozdział 322

Rozdział 322 – Tani motel przydrożny

Cora, łapię oddech, gdy wpadamy przez drzwi motelu, Roger szybko się odwraca, by je zamknąć za nami, gdy wiatr uderza w nas, utrudniając mu zadanie. Dyszę, rozglądam się dookoła, moje oczy zatrzymują się na przestraszonych oczach małego, powykręcanego mężczyzny siedzącego za recepcją. Ciężko pracuję, by obdarzyć go uprzejmym uśmiechem, gdy Roger mruczy, w końcu zamykając za sobą drzwi. „Okropna pogoda, prawda?”, mówi recepcjonista, obdarzając nas bezzębnym uśmiechem.

„ Trochę niedopowiedzenie” – mruczy Roger, prostując się i patrząc z niepokojem przez ramię, gdy idzie do biurka. Podążam za nim, z ręką przyciśniętą do papierów pod koszulą. Niektóre z nich, te zewnętrzne, myślę – to prawdopodobnie te, które są suche w żołądku…