Rozdział 609

Ona

Dwie godziny później Sinclair i ja witamy naszych przyjaciół w naszym domu na niezobowiązujące śniadanie i kawę - lub mimosy, zależnie od upodobań - aby uczcić chrzest Rafe'a w świetle księżyca. Widzę, że nasi goście są wleczeni - przecież nie spali całą noc - ale nastroje są dobre.

„Wow” – mówię, opierając się o klatkę piersiową Sinclaira z croissantem w jednej ręce i filiżanką kawy w drugiej. Rafe, na szczęście, śpi w swoim małym wózku z funkcją rozkładania. Zazwyczaj położyłabym go spać w łóżeczku, ale chcę, żeby ludzie mogli się pożegnać, jeśli będą musieli wyjść. „Nie mogę uwierzyć, że wszyscy wciąż śpią” – mówię, zerkając na naszych przyjaciół i rodzinę. „Wiem, że jesteśmy w czasie dla niemowląt, więc normalne godziny już nic nie znaczą, ale wszyscy inni…”