Rozdział 622

„Cora!” krzyczy Roger, wali w moje drzwi, przerywając jedno z czytań Hanka. „Serio!? Co tak długo trwa! Chodźmy!”

„JUŻ JA!” krzyczę w stronę drzwi, zirytowana jego niecierpliwością. „Do cholery, Alpha, bzdury…” mruczę, zakładając trampki, nie zawracając sobie głowy wiązaniem sznurówek. Następnie wstaję, chowając włosy za uszy, gdy Hank przechodzi przez pokój i podaje mi telefon, unosząc jedną rękę do mojej twarzy.

„To całkiem niezłe podsumowanie wiadomości” – mówi cicho, pocierając kciukiem mój policzek i patrząc mi w oczy. „Czy wszystko będzie w porządku? Czy mogę jakoś pomóc?”