Rozdział 654

Następne pięć dni mija, a to wydaje się bardzo realną możliwością. Cora i Roger zostają z nami, częściowo dlatego, że wciąż wymyślam powody, dla których nie mogą jechać, i każdego dnia napełniam swoje serce radością, widząc, jak stają się sobie bliżsi. Widzieć te drobne dotknięcia, które kładzie na jej plecach, gdy pochyla się, by powiedzieć jej coś do ucha, widzieć, jak odwraca twarz w jego stronę i śmieje się z jednego z jego mrocznych, ironicznych żartów.

Ale szóstego dnia Cora bierze mnie za ramiona i potrząsa lekko, nalegając, że musi wrócić do kliniki.

„Dlaczegoyyy” – jęczę, odchylając głowę do tyłu na karku i jęcząc. „Po prostu zostań z nami. Potrzebujemy cię!”