Rozdział 721

„Myślę”, mówi Henry, wkładając rękę do kieszeni wózka inwalidzkiego i wyciągając talię kart. „Że to jest moment, który wymaga odwrócenia uwagi”.

Cora trochę się ożywia. „Nic nie mówi o rozproszeniu uwagi tak, jak kilka rozdań pokera o wysoką stawkę” – żartuje. Uśmiecham się do niej, wiedząc, że Cora uwielbia karty. Jest wystarczająco sprytna i precyzyjna, żeby być trochę ostrą w kartach. W końcu tak zapewniała nam kieszonkowe i słodycze w sierocińcu.

„Tak” – mówię, pochylając się do przodu z pewną dozą entuzjazmu. „Teraz, gdy chłopcy odeszli, przepuśćmy wszystkie ich pieniądze” – mówię, ożywiając się na samą myśl. „Pokażmy im, co dostaną, jeśli pójdą na wojnę bez nas”.