Hoofdstuk 12

Alexandera keek weg van de boze Alfa toen Justin stopte bij de stoelen aan de andere kant van het gangpad. Haar hart klopte zo hard dat ze wist dat iedereen het kon horen. De woorden van de Alfa dwaalden weer door haar hoofd.

Ze zouden haar angst ruiken. Ze zouden haar verscheuren.

Justin boog zijn hoofd en een van de mensen stond snel op om opzij te gaan. Ze had Justin willen loslaten en een lege plek voor zichzelf willen zoeken, maar Justin hield haar hand nog steeds vast. Het duurde even voordat ze besefte dat hij de andere man ook zijn plek liet afstaan. Ze zou zich diep gekrenkt hebben als de man was opgestaan en naar achteren in de zaal was gelopen, maar zij stond op het punt om te gaan zitten. Haar hele lichaam begon weer zo te trillen dat ze niet dacht dat haar benen haar zouden dragen.