Κεφάλαιο 66 Δεν της αξίζει να γίνει μητέρα

Αφού ήπιε νερό, η Άιλα επέστρεψε στο δωμάτιό της. Στη συνέχεια άλλαξε τα ρούχα της και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Τα φώτα στο δωμάτιό της ήταν σβηστά, οπότε μπορούσε να δει καθαρά την απέραντη λευκότητα του χιονιού έξω από το παράθυρο. Τα χείλη της λυγίστηκαν σε ένα πικρό χαμόγελο καθώς έβγαλε ένα ασημένιο μαχαίρι. Έλαμψε στο σκοτάδι. Χωρίς δισταγμό, γλίστρησε βαριά την κοφτερή λεπίδα στον καρπό της, κάνοντας αίμα να αναβλύσει σε μια στιγμή.

Πονούσε; Είχε βιώσει πολύ πιο οδυνηρές εμπειρίες από αυτή. Το σώμα της είχε ήδη μουδιάσει να νιώσει πόνο. Καθώς τα βλέφαρά της βαρύνανε, μουρμούρισε στον εαυτό της: "Μωρό μου, η μαμά πρόκειται να σε δει. Θα είμαστε μαζί σύντομα. Περίμενε τη μαμά, εντάξει;"

Αφού έχασε το μωρό της, δεν είδε κανέναν λόγο να συνεχίσει να ζει. Και πάντα πίστευε ότι το μωρό της πρέπει να είναι μόνο του στον άλλο κόσμο, άρα πρέπει να είναι εκεί. Σε μια τόσο κρύα μέρα, έπρεπε να μείνει με το μωρό της.