Rozdział 6 Była żona

Widząc, że nikt nie chce odpowiedzieć na pytanie Melissy, dyrektor niezręcznie wyjaśnił: „Panna Melissa Sherman była... Eee... jest byłą żoną pana Mayfielda”.

"Była żona?"

Melissa uśmiechnęła się żartobliwie i odwróciła się, by spojrzeć na Arielle. „A więc kim jest ta osoba?”

Reżyser nie odważył się wypowiedzieć ani słowa. Uważał, że wskazówka wystarczy, aby każda inteligentna osoba zrozumiała i nie spodziewał się, że będzie dalej przesłuchiwany.

Widząc, że dyrektor nie odpowiada, Melissa uśmiechnęła się, jakby coś zrozumiała. „Wczoraj powiedziałaś mi, że panna Arielle Sherman jest narzeczoną pana Mayfielda, ale ona powiedziała, że powodem jej poronienia była jego była żona...”

Everett spojrzał zimno na kobietę przed sobą, próbując dostrzec skazę na jej twarzy. Ale Melissa błysnęła dowcipnym uśmiechem.

Twarz Arielle zaczerwieniła się ze wstydu. „To nasza prywatna sprawa. To nie twoja sprawa!”

Melissa skinęła głową. „To rzeczywiście twoja prywatna sprawa — bez wątpienia. Ale wciągnąłeś mnie w to i oskarżyłeś o to, że jestem morderczynią, która spowodowała twoje poronienie. Zniszczyłeś moją reputację bez powodu. Muszę poznać prawdę”.

Uśmiechnęła się do Arielle z uśmieszkiem. Ta druga zacisnęła zęby i spojrzała gniewnie na Melissę.

Prawie każdy w Andeport wiedział, że Melissa była żoną Everetta. Jednak wiedzieli też o jego związku z Arielle. Po prostu nie odważyli się o tym mówić publicznie.

Arielle nie spodziewała się, że jej nowy lekarz będzie ją tak bezlitośnie zawstydzał przed wszystkimi.

Widząc, że Arielle wciąż milczała, Melissa podeszła bliżej. „Pani Sherman, nie jesteś rozbijaczką domów, prawda?”

Słysząc słowa Melly, reżyser zachwiał się i niemal cofnął ze strachu.

Twarz Everetta stała się zimna. „Doktorze Sherman, to nasza prywatna sprawa. Nie ma to nic wspólnego z tobą. Jesteś odpowiedzialny tylko za zbadanie stanu Arielle i opracowanie niezawodnego planu chirurgicznego dla niej”.

Everett wpadł we wściekłość. Obecni ludzie nie odważyli się wypowiedzieć ani słowa. Wszyscy się bali.

Jednak Melissa pozostała spokojna. Zmusiła się do uśmiechu, maskując pogardę. „Przepraszam, panie Mayfield. Mam wielu pacjentów do obsłużenia. Jeśli panna Sherman chce, żebym był jej lekarzem prowadzącym, obawiam się, że będzie musiała poczekać w kolejce”.

Arielle nie była przekonana. „Co? Wiesz, kim jesteśmy? Jak śmiesz prosić nas o czekanie w kolejce?”

Melissa spojrzała na nią wrogo. „Wcześniej nie wiedziałam, kim jesteś , ale teraz... Cóż, teraz mam jasne pojęcie, kim jesteś”.

Melissa była wysoka. Dziś miała na sobie kostium ze spodniami, który podkreślał jej szczupłe nogi, sprawiając, że wyglądała królewsko.

„Pani Sherman, skoro pani przyszła do mnie, mam nadzieję, że będzie pani przestrzegać moich zasad. Traktuję wszystkich pacjentów tak samo, niezależnie od ich statusu. Nie obchodzi mnie, kim pani jest. Musi pani trzymać się w szeregu. To szpital, więc lepiej, żeby pani się zachowywała”.

Arielle wściekle tupnęła nogą. „Everett, chodźmy do innego szpitala. Nie podoba mi się ten lekarz. Jestem pewna, że to Melissa. Nie ma dwóch osób, które wyglądałyby dokładnie tak samo”.

Widok Melissy sprawił, że Arielle poczuła się niepewnie i winna. Splótł swoje palce z palcami Everetta i próbował go przekonać. „Widziałeś, jak do mnie mówiła? Jest niegrzeczna i wroga. Być może w przyszłości celowo zrobi mi krzywdę”.