Rozdział 3 Czy to byłeś ty?

Eleanor Hilton spojrzała ponurym wzrokiem na korytarz, po czym mocniej owinęła się płaszczem i pośpiesznie wyszła z pokoju.

Aby zapewnić sobie rolę w nadchodzącym programie, jej agent zaprosił ją na kolację z kilkoma ważniakami z branży rozrywkowej.

W pewnym momencie posiłku poczuła zawroty głowy.

Kiedy się obudziła, leżała w łóżku reżysera.

Sama myśl o całej tej gehennie sprawiła, że zadrżała z oburzenia. Była nieostrożna i wpadła w jedną z najniebezpieczniejszych pułapek w branży.

Eleanor zamknęła oczy i głęboko wciągnęła powietrze. Ukojenie znalazła w świadomości, że to powszechny scenariusz w świecie show-biznesu.

Jeśli chciała otrzymać główną rolę, musiałaby poświęcić swoją godność i znieść upokorzenie.

W głębi duszy Eleanor wciąż była w rozterce. Reżyser torturował ją przez całą noc i była cała obolała. Oczywiście straciła równowagę zaledwie kilka sekund później i nie udało jej się niczego złapać, zanim było za późno.

Bum! Wpadła na drzwi pokoju naprzeciwko dyrektora.

Eleanor wzięła głęboki, dodający sił oddech i ostrożnie podniosła się na nogi. Poprawiła ubranie tak dobrze, jak tylko mogła, i właśnie miała wyjść, gdy drzwi, w które właśnie wpadła, otworzyły się.

Brian stał tam, ubrany tylko w puszysty, biały szlafrok. Jego zimne oczy błysnęły.

Serce Eleanor podskoczyło lekko pod wpływem jego przenikliwego spojrzenia i z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu poczuła ukłucie winy.

„Dzień dobry, panie Hughes.”

Nie minął nawet tydzień, odkąd wieści o niej i Brianie stały się hitem w Internecie.

Na temat ich związku pojawiło się mnóstwo spekulacji, ale wszyscy byli zgodni, że była nową dziewczyną Briana.

Ale Eleanor wiedziała, że to wszystko zasługa jej agenta, który sumiennie rozpowszechniał fałszywe wiadomości w tabloidach, by zwiększyć jej popularność.

Prawda jest taka, że Brian zawsze był wobec niej chłodny i dystansujący się.

Mimo to, z nieznanego powodu, nie podjął żadnych działań w celu wydania oficjalnego oświadczenia wyjaśniającego te plotki.

„Czy byłeś wczoraj w moim pokoju?”

Brian spojrzał na kobietę przed sobą. Jego oczy zwęziły się, gdy przesunęły się na ślady na jej szyi.

Tak naprawdę, był już obudzony, gdy kobieta wstała z łóżka.

Jednak jej ruchy były tak szybkie i zdecydowane, że ledwie zdążył zarejestrować jej zamiar, a co dopiero ją powstrzymać.

Kiedy Brian odzyskał przytomność, jej już nie było. Teraz na korytarzu nie było nikogo oprócz tej aktorki.

To musiała być ona, prawda?

Eleanor była przytwierdzona do miejsca. Mrugnęła na przystojną twarz Briana, jej umysł pędził.

Być może Brian spał z kimś poprzedniej nocy, ale nie miał pojęcia, z kim.

"I..."

„Najpierw wróć do środka.”

Brian przypomniał sobie wyraźną plamę krwi na prześcieradle i złagodził ton.

Eleanor musiała się mocno starać, żeby nie podskakiwać z radości. Ale stłumiła swoje prawdziwe uczucia i nieśmiało poszła za nim do pokoju.

„Wczoraj wieczorem powiedziałeś, że przyszedłeś do złego pokoju.”

Brian usiadł z powrotem na sofie i rzucił Eleanor przelotne spojrzenie.

Jego wspomnienia z poprzedniej nocy były nieco zamglone, ale wyraźnie pamiętał, że kobieta była dziewicą. Jeśli to nie ona go odurzała, to znaczyło, że była równie dużą ofiarą w tym intrydze, co on.

„Tak jest. Miałem spotkanie z reżyserem, Johnem Cohenem, na przesłuchanie. To był przypadek, że wszedłem do twojego pokoju”.

Eleanor opuściła wzrok, aby ukryć podekscytowanie.

Brian milczał przez chwilę, zanim zapytał: „Jakiego rodzaju rekompensaty chcesz?”

Eleanor poderwała głowę. „Nie, dziękuję. Oboje jesteśmy dorośli. Nie zamierzam brać sobie do serca wczorajszego incydentu”.

Brian był praktycznie najpotężniejszym człowiekiem w mieście.

Był typem człowieka, który mógł dostać wszystko, czego chciał.

Czy dla kogoś takiego jak on, kto bez wątpienia spał z mnóstwem kobiet, jedna noc z nieznajomą naprawdę coś znaczyła?

Gdyby zażądała jakiejkolwiek formy rekompensaty, prawdopodobnie miałby o niej gorsze zdanie.

„Jesteś ze Starine Entertainment, prawda? Co powiesz na to? Załatwię wszystko tak, żebyś dostał najlepsze zasoby i najbardziej obiecujące projekty. W ciągu roku zrobię z ciebie gwiazdę pierwszej ligi” – Brian rzucił nonszalancko.

Tym razem Eleanor nie potrafiła ukryć błysku w oczach.

Mimo to zachowała spokój. „Dziękuję, panie.”

"Możesz już iść."

Przez cały ten czas zachowywała spokój. Brian nie mógł nie podziwiać jej za to.

"Rozumiem."

Eleanor zacisnęła usta, by powstrzymać się od uśmiechu od ucha do ucha. Odwróciła się i ruszyła w stronę drzwi.

„Poczekaj!” zawołał Brian, a Eleanor niemal przestała oddychać.

Powoli się odwróciła i zobaczyła Briana trzymającego piękny wisiorek z jadeitu. Znalazł go wcześniej na podłodze, po drugiej stronie łóżka.

„Czy to twoje?”