Rozdział 208

„Nie narażę mojego ludu na większe ryzyko niż to już zrobiłam”. Wstała i spojrzała na mnie z bólem. Współczucie było wypisane na jej twarzy. „Wiem, przez co przeszedłeś. Ale zbudowaliśmy tu coś, coś dobrego, coś ukrytego przed królem i jego wilkami. Uważam, że jesteś niesamowity, ale nie zamierzam poświęcać wszystkiego, do czego dążymy, dla ideałów jednej osoby”.

„To nie tylko moje ideały V. To wszyscy, których Lykanie mieli w dupie przez ostatnie pięć lat. To wszystkie rodziny, które zostały rozdarte dla dobra nowego, głupiego świata. Tak naprawdę jest tylko garstka ludzi, którzy są naprawdę szczęśliwi i zadowoleni. Bunt jest tuż za rogiem, czy zacznie się w tym miejscu, czy gdzie indziej”. Urojenie to nie było nawet słowo, którego bym użył. Ta kobieta była całkowicie szalona i ślepa na świat. Niestety, znałem o wiele za dużo osób z takim samym nastawieniem.

„Powiedziałem, że się nad tym zastanowię. Twoje idee są słuszne, ale wymagają wielu przygotowań, cokolwiek postanowimy zrobić , nie możemy robić tego na pół gwizdka”. Westchnąłem i zdałem sobie sprawę, że nie miała zamiaru niczego zaczynać. Dopóki ona i to miejsce były bezpieczne, nie obchodziło jej cierpienie innych ludzi. „Poza tym, jeśli całkowicie zamkniemy granicę, to jak mamy przemycać wszystkie przemycane przedmioty?”