Rozdział 230

Z drugiej strony, dałoby mi to siłę, której potrzebowałem, aby stawić czoła królowi. Aby walczyć z siłą, która dorównałaby przeciwnikom, czy naprawdę mógłbym być aż tak samolubny wobec wszystkich? Czy naprawdę byłem zaślepiony własnym interesem, że odrzuciłbym tak wielki dar, taki, który nie tylko przyniósłby korzyść mnie, ale i wszystkim innym, którzy byliby gotowi walczyć i ryzykować własnym życiem?

Nie mogłem też powstrzymać się od myśli, że muszę zobaczyć, jakie szkody mogę wyrządzić jako człowiek, zanim w ogóle rozważę zmianę całego mojego życia. Musiałem wprawić koło w ruch i zacząć uderzać w króla i jego zacofane, odseparowane ideały. Po prostu nie miałem pojęcia, jak to zrobić.

„Lewis?” Spojrzał na mnie, jego oczy były łagodne i zachęcające, co zawsze sprawiało, że czułam, że mogę mu powiedzieć lub zapytać o cokolwiek chcę, bez obawy przed osądem. „Co byś zrobił, gdybym był wilkiem?” Chyba moje pytanie go zaskoczyło, bo spojrzał na mnie zszokowany.