Rozdział 258

„W porządku, po prostu straciłam poczucie czasu”. Odpowiedziałam, zanim zorientowałam się, że moje ubrania są na zewnątrz, z Lewisem! „Czy mógłbyś podać mi ubrania, które znalazłeś?” zapytałam, zanim otworzyłam drzwi na szparę, aby zobaczyć Lewisa, który już trzymał je w dłoniach. Jego wzrok odwrócił się ode mnie, gdy podał mi paczkę materiału i po raz kolejny cierpliwie czekał, aż wyjdę z łazienki. „Dziękuję, Lewis”. Uśmiechnęłam się do niego, gdy wyszłam i niezręcznie lekko kołysałam się na nogach w koszulce i spodniach do biegania, które były na mnie zdecydowanie za duże. Moje mokre włosy spływały kaskadą po plecach, a moje bose stopy lekko się podwijały z niezręczności. „Przepraszam, że kazałam ci tak długo czekać”.

Nie powiedział ani słowa o tym, jak długo to trwało, w zasadzie nie powiedział nic, po prostu wpatrywał się we mnie, jego oczy przeskakiwały po każdym calu mojej twarzy, błyskając tak wieloma myślami, że nie mogłam zrozumieć żadnej z nich.

„Wyglądasz oszałamiająco”. Nadeszła jego odpowiedź po minucie, podczas której wierciłam się bosymi stopami. Na jego twarzy nie dało się dostrzec niczego poza szczerością, gdy upuścił książkę, którą najwyraźniej czytał.