Rozdział 90

Dylan POV

Minęło już kilka dni i nie widziałem nikogo oprócz strażnika wysłanego, żeby dać mi napić się wody. Cela, w której byłem, była wilgotna, zimna woda kapała z zewnątrz na kamienną podłogę i powodowała, że hałas rozchodził się echem po całym pomieszczeniu. To było niepokojące. Nie zauważyłem zbyt wiele, kiedy ostatnio tam byłem, ponieważ miałem Carlosa, ale teraz, teraz nie miałem nikogo, jeśli wkrótce nie wyjdę, skończę jak szalony.

Tak jak zażądał król, moje nadgarstki były ściśle połączone ze ścianą grubymi srebrnymi kajdankami, nie mogłem w ogóle poruszać ramionami, więc za każdym razem, gdy dawano mi wodę, musiałam ją podać mnie. Nie jadłem przez cały czas, kiedy tam byłem, i z tego powodu mój żołądek był pusty i promieniował małym, skurczowym bólem za każdym razem, gdy burczał. Wokół moich kostek założono te same kajdanki, co moje nadgarstki, jednak były one po prostu połączone ze sobą krótkim, grubym i ciężkim łańcuchem. Obok mnie stało małe wiadro, którego używałam jako toalety, musiałam niezręcznie kopnąć je na miejsce, żeby z niego skorzystać. I mogłam stać tylko na kolanach, ponieważ moje ręce były związane.