Rozdział 2 Cena panny młodej

Lara wsiadła do taksówki i wróciła do domu. Planowała powiedzieć babci, że wyszła za mąż. Planowała jednak przygotować coś do jedzenia dla babci, zanim pojedzie do szpitala.

Gdy tylko Lara weszła do domu, zobaczyła Shone Walker zmierzającą w jej kierunku z uśmiechem na twarzy.

„Lara, wybrałam dla ciebie dziś mężczyznę. Jest od ciebie o dziewięć lat starszy, więc ma 34 lata, ale naprawdę wie, jak dbać o ludzi. Jego była żona urodziła mu syna, zanim umarła. Ty nawet nie będziesz musiała rodzić dziecka po ślubie. Najważniejsze jest to, że jest skłonny dać 40 tysięcy dolarów jako opłatę za pannę młodą. Już przyjęłam jego ofertę. Powinnaś dziś dobrze się wyspać i jutro ubrać się na kolację”.

Lara zacisnęła pięści, które zwisały po obu jej stronach.

Od małego jej matka wolała chłopców od dziewcząt. Jej młodszy brat niedawno znalazł dziewczynę, więc jej matka chciała, żeby wyszła za mąż tak szybko, jak to możliwe. W ten sposób byłaby cena za pannę młodą, którą można by przeznaczyć na ślub jej brata.

„Mamo, ja już jestem mężatką.” Lara przeszła od razu do rzeczy i wyjęła akt ślubu z torby.

Samantha spojrzała na akt ślubu z niedowierzaniem. Była tak wściekła, że czuła, jakby miała eksplodować. „Ty suko! Włożyłam tyle wysiłku w wychowanie cię, jak śmiesz poślubić kogoś, nie mówiąc mi o tym? Więc myślisz, że jesteś już dorosła, prawda?”

Wypowiadając te słowa, Samantha podniosła rękę, żeby spoliczkować Larę.

To spowodowało, że Lara szybko wycofała się za drzwi.

„Idź! Spadaj! Ten dom cię nie wita!”

Caleb był zajęty pracą aż do wieczora.

Wtedy zadzwonił jego telefon. Spojrzał na identyfikator dzwoniącego, zanim odebrał połączenie.

„Gdzie jest moja wnuczka-synowa?” – rozległ się głos pani Jacobs na drugim końcu linii.

Caleb zmarszczył brwi. „Nie wiem”.

„Nie wiesz? Jesteś już żonaty i nie wiesz? Odrzuciłeś ją? Powiedziałeś jej, żeby się do ciebie wprowadziła?”

Pani Jacobs znała tego swojego wnuka bardzo dobrze. Jako następca najbogatszej rodziny w

Empfield, Caleb zawsze był pracoholikiem.

Pani Jacobs od dawna pragnęła mieć prawnuka, ale Caleb nigdy nie chciał spełnić jej prośby.

Tak się złożyło, że poznała dobrą przyjaciółkę kilka lat temu, kiedy była na wakacjach. Obie dodały się do siebie na WhatsAppie.

Udało jej się również znaleźć Larę na Twitterze. Poprzez Twitter Lary, Madam Jacobs mogła dowiedzieć się, że Lara była również w Empfield. Co więcej, Lara umawiała się na randki w ciemno za pośrednictwem strony randkowej!

Pani Jacobs była natychmiast podekscytowana i chciała, żeby Caleb poślubił Larę.

Jednak Caleb nigdy jej nie słuchał.

Pani Jacobs nie miała innego wyjścia, jak udawać, że jest chora, by zmusić Caleba do poślubienia Lary.

Jednak Caleb odebrał słowa pani Jacobs zupełnie inaczej. Kiedy rano zobaczył Larę, pomyślał, że jest intrygantką, ponieważ udało jej się przekonać jego babcię, aby nakłoniła go do poślubienia jej.

Teraz czuł, że Lara wie, że może poskarżyć się także jego babci.

Twarz Caleba stała się lodowata, gdy wrażenie, jakie wywarła na nim Lara, pogorszyło się.

„Nie chcę z nią mieszkać”.

„Powiem ci jedno, Caleb Jacobs! Zabierz moją wnuczkę-synową natychmiast. Albo... albo...” Zanim pani Jacobs zdążyła dokończyć, zaczęła ciężko dyszeć.

Niedługo potem na drugim końcu linii rozległ się dźwięk służących. Caleb nie miał innego wyjścia, jak powiedzieć: „Dobra, pójdę ją teraz odebrać”.

„Szybciej!” Pani Jacobs natychmiast wróciła do normy.

Po rozłączeniu się Caleb chciał zadzwonić do Lary, ale gdy chciał wybrać jej numer, zdał sobie sprawę, że nie zapisał jej numeru.

Potem zawahał się przez chwilę, zadzwonił jeszcze raz do Madam Jacobs, żeby poprosić o numer Lary. Oczywiście, Madam Jacobs znów go zrugała.

Kiedy Caleb zdobył numer Lary, natychmiast do niej zadzwonił, ale nikt nie odebrał.

„To nie może być moja wina. Zadzwoniłem do niej, ale nie odebrała” – pomyślał Caleb.

Caleb wyszedł z pracy dopiero po 23:00 .

O tej porze na drogach nie było zbyt wielu samochodów.

Nagle Caleb dostrzegł znajomą postać idącą po chodniku niedaleko.

„To ona” – pomyślał Caleb, marszcząc brwi.

„Zatrzymaj samochód”. Pamiętając, co powiedziała mu pani Jacobs, Caleb wydał polecenie swojemu asystentowi, który prowadził.

Kiedy samochód się zatrzymał, Caleb wysiadł z Maybacha i pobiegł za Larą.

Jego kroki były o wiele dłuższe od kroków Lary, podobnie jak tempo.

Była późna jesień tego roku. Kiedy Lara została wyrzucona z domu, miała na sobie ubrania, które nosiła rano, a które w nocy były trochę cienkie.

Podniosła swoją małą twarz i spojrzała w niebo. Księżyc był czysty i jasny.

„Co robisz tak późno?”

Lara odzyskała zmysły, gdy nagle usłyszała głos docierający do jej uszu. Nie miała pojęcia, że ktoś jest obok niej.

„Caleb, co tu robisz?” Lara była trochę zaskoczona, gdy zobaczyła Caleba.

„Właśnie wróciłem z pracy”.

Lara zrozumiała, co się dzieje.

Profil Caleba mówił, że pracuje w małej firmie. Wyglądało na to, że firma ma dużo pracy do zrobienia i dlatego tak późno w nocy wychodził z pracy.

„Idziesz do domu pieszo?” Lara rozejrzała się i zobaczyła czarnego Maybacha, który minął ich oboje i odjechał w dal.

Usta Caleba poruszyły się, a następnie skinął głową. „Tak.”

Nie wiedział, dlaczego Lara zyskała sympatię jego babci i przekonała ją, aby wydała go za mąż, więc nie chciał zbyt wiele mówić Larze o sobie.

„Byłem dziś bardzo zajęty, więc zapomniałem powiedzieć, gdzie mieszkam. Próbowałem do ciebie zadzwonić wieczorem, ale nie odebrałeś”.

„Nie słyszałam dzwonka telefonu”. Lara wyjęła telefon z torby i zorientowała się, że bateria się wyczerpała. Uśmiechnęła się przepraszająco do Caleba. „Przepraszam, telefon się rozładował”.