Rozdział 3 Życie we wspólnocie

Caleb skinął głową. „Chodź za mną. Skoro jesteś moim mężem, powinniśmy mieszkać razem”.

Lara zastanowiła się nad tym, po czym skinęła głową na znak zgody.

Prawdopodobnie i tak nie będzie mogła wrócić do swojego domu.

Kiedy Lara pomyślała o stosunku Samanthy do

W jej oczach pojawił się błysk smutku.

Caleb zawsze był bardzo wrażliwy. Wyczuwał zmianę nastroju osoby siedzącej obok niego, ale nie pytał o nic, co nie miało z nim nic wspólnego.

Caleb przywiózł Larę do normalnej społeczności, gdzie znalazł kogoś, kto zrobi jej zakupy na popołudnie.

„Kod dostępu to 159357” – Caleb podał Larze kod dostępu do drzwi.

Po wejściu Lara zdała sobie sprawę, że dom był dość duży, ale trochę pusty. W salonie była tylko sofa, stół, kilka krzeseł i nic więcej.

„To jest twój pokój. Wszystkie poduszki i prześcieradła są czyste i leżą na łóżku”.

„Okej, dziękuję.” Lara odwróciła się i spojrzała na Caleba. Było późno, więc chciała wziąć prysznic, ale zdała sobie sprawę, że nie zabrała ze sobą żadnych ubrań, w które mogłaby się przebrać.

Wszystkie sklepy były o tej porze zamknięte.

Caleb zdawał się widzieć stan ubóstwa Lary i zapytał: „Co się dzieje?”

„Nie zabrałem ze sobą żadnych świeżych ubrań”.

„Poproszę mojego... przyjaciela, żeby ci przyniósł. Prowadzi sklep odzieżowy niedaleko stąd. Powiedz mi, jaki masz rozmiar”.

„Nie ma potrzeby niepokoić przyjaciela o tej porze.”

Lara nie uważała, że o tej porze wypadałoby niepokoić innych.

Caleb pochylił głowę i zaczął pisać na telefonie. Wyglądało, jakby wysyłał wiadomość do kogoś.

Po krótkiej pauzie Caleb powiedział: „Jeszcze nie poszedł spać, a już przychodzi. Nie jest daleko”.

Po usłyszeniu tych słów Lara mogła tylko wyrazić swoją wdzięczność.

Caleb nie był kimś, kto po prostu nie wziąłby odpowiedzialności za kogoś, kogo przyprowadził do domu. Lara była w końcu jego żoną.

Dla niego stałoby się to normalne dopiero, gdyby dowiedział się o prawdziwych planach Lary i rozwiódł się z nią.

Po przybyciu świeżych ubrań Lara powiedziała: „Dziękuję, panie Jacobs. Ile kosztują te ubrania? Zapłacę za nie”.

„Nie ma potrzeby”.

Lara poczuła się trochę źle, że wzięła ubrania za darmo. Chciała powiedzieć coś jeszcze, ale zobaczyła zmęczony wyraz twarzy Caleba, więc nie miała innego wyjścia, jak tylko powiedzieć: „Dziękuję. W przyszłości możesz mi powiedzieć, jeśli czegoś jeszcze będziesz potrzebować”.

Była żoną Caleba, więc musieliby mieszkać razem w przyszłości. Dlatego Lara nie nalegała na płacenie Calebowi. W przyszłości wynagrodzi mu to w innych sprawach.

Były dwie łazienki. Lara wyszła po szybkim prysznicu. Drzwi do drugiej łazienki również się otworzyły.

Caleb wyszedł topless i niespodziewanie spojrzeli sobie w oczy. Lara natychmiast się zarumieniła.

Po raz pierwszy widziała tak półnagiego mężczyznę, zwłaszcza te wyraźnie widoczne mięśnie brzucha.

Caleb zmarszczył brwi i zaklął w duchu.

Przyzwyczaił się do samotności i zapomniał, że w domu jest kobieta.

Jednak Caleb nigdy nie pozwoliłby sobie na zawstydzenie w obecności innych. Udawał, że zachowuje spokój, gdy szedł w stronę swojego pokoju. Jeśli ktoś przyjrzałby się uważnie jego krokom, można by zauważyć, że był w lekkiej panice.

Lara odetchnęła z ulgą i wróciła do swojego pokoju. Po ułożeniu łóżka poszła się położyć. Nagle poczuła, że nie może zasnąć.

Jej umysł był w lekkim chaosie. Lara myślała o swojej rodzinie, a potem o sobie.

Nie mogła uwierzyć, że wyszła za mąż za nieznajomego. Jednak robiło się późno, Lara musiała trochę odpocząć.

Była kierowniczką małego sklepu spożywczego. Sklep spożywczy znajdował się obok firmy o nazwie Jacobs Group. Biznes był całkiem dobry, a jej pensja wynosiła około 3000 dolarów miesięcznie.

Lara miała dwa dni wolne w tygodniu. Następnego dnia zaczynał się nowy tydzień, więc musiała iść do pracy.

Następnego dnia rano Lara wstała z łóżka natychmiast po usłyszeniu budzika.

Sklep całodobowy otwierał się o ósmej rano, a była już siódma.

Po prostym umyciu naczyń Lara zobaczyła, że drzwi do drugiego pokoju są nadal zamknięte, więc nie przeszkadzała drugiej osobie. Zostawiła Calebowi notatkę, w której powiedziała, że idzie do pracy, zanim wyjdzie z domu.

Uważała, że dla kogoś, kto pracuje w firmie, godzina rozpoczęcia będzie trochę późniejsza.

Lara jechała autobusem do pracy.

Sklep spożywczy nie był duży, ale miał wiele rzeczy. W połączeniu z dobrą lokalizacją, wielu pracowników Jacobs Group przychodziło do sklepu w przerwach, aby coś kupić.

Gdy tylko Lara dotarła do sklepu, zobaczyła dziewczynę stojącą na zewnątrz.

„Przepraszam, czy ty jesteś Shelly?” Lara zapytała uprzejmie.

Dziewczynka miała na sobie jasnożółtą sukienkę, dwa warkocze i czapkę. Na jej twarzy malował się szeroki uśmiech. Kiedy zobaczyła Larę, jej oczy rozbłysły. „Czy pani jest panną Walker?”

„To prawda.” Lara skinęła głową, podchodząc do wejścia do sklepu i otwierając je.

Sklep spożywczy zazwyczaj składa się z jednego kierownika sklepu i co najmniej jednego asystenta sklepu.

poprzednia sprzedawczyni w sklepie jakiś czas temu zrezygnowała, więc Lara zatrudniła Shelly za pośrednictwem rozmów kwalifikacyjnych online.

Shelly miała doświadczenie jako asystentka sklepowa. Po tym jak Lara otworzyła drzwi, zabrała Shelly, żeby się rozejrzeć.

Po rozejrzeniu się dookoła, Shelly szybko poszła uporządkować towary na półkach.

Lara również poszła zajrzeć do kont. Następnie wzięła bochenek chleba i butelkę mleka z boku i zapytała Shelly: „Czy jadłaś śniadanie?”

„Już jadłem, panno Walker. Czy jesz to każdego ranka? To nie wystarczy. Mam przy sobie trochę dodatkowych jajek na twardo, dam ci trochę.”

Shelly sięgnęła do torby, wyjęła z niej jajko na twardo i podała je Larze.

Lara nie miała innego wyjścia, jak tylko przyjąć ofertę.

Sklepy całodobowe często zamykały się dość późno. Za każdym razem, gdy Lara kończyła prysznic wieczorem, była prawie północ. Dlatego, aby mieć pewność, że ma wystarczająco dużo snu, Lara zawsze miała bochenek chleba i szklankę mleka, gdy przychodziła do sklepu.

„Musisz poważnie traktować śniadanie. Czy wiesz, co bogaci ludzie jedzą na śniadanie?” Shelly wskazała w górę w kierunku Jacobs Group.

„Mam kuzyna pracującego dla Jacobs Group. Słyszałem od niego, że ich CEO zamawiał musli, które przylatywało tego samego dnia każdego ranka! Jeden posiłek śniadaniowy kosztowałby przeciętnego człowieka całą miesięczną pensję!”