Rozdział 1

" Pomoc!"

Arissa poczuła wilgotny, ciepły oddech na czubku ucha, gdy mężczyzna trzymał ją od tyłu.

Rzucając się odruchowo, próbowała uwolnić się z jego silnego uścisku, lecz bezskutecznie.

Jej oczy wypełnił strach, a całe ciało zadrżało z rozpaczy.

Sprzedał ją jej własny ojciec!

„ Puść mnie!” – jęknęła, zanim jej głos w końcu ucichł.

„ Nie bój się. Na pewno wezmę odpowiedzialność” – wyrzucił mężczyzna niskim, chrapliwym głosem.

Zablokowawszy usta Arissy silną dłonią, mężczyzna zaczął robić ze swoją kruchą ofiarą, co tylko chciał.

Dziewięć miesięcy później w opuszczonym domu usłyszano płacz dziecka.

„ Pani Adams, to chłopiec!”

„ Zabierzcie go stąd!”

Danna Adams, ubrana odświętnie, stała przed prowizoryczną salą porodową, zaciskając nos i patrząc z ponurą miną na makabryczną scenę rozgrywającą się w środku.

Kobieta w średnim wieku, która była w środku, nagle zaczęła krzyczeć.

„ Co się stało?” warknęła Danna. Czekając na to dziecko tak długo, nie mogła sobie pozwolić na żadne nieszczęście.

„ Pani Adams, to bliźniaki!” – wykrztusiła kobieta, wybiegając z pokoju, ściskając w ramionach parę noworodków. „I obaj to chłopcy!”

Danna rzuciła noworodkom niesmaczne spojrzenie. Nadal pokryte mazią płodową i krwią, dzieci wyglądały jak dwa rozgniecione ziemniaki. „Czemu są takie brzydkie?”

Zastanawiała się, czy rodzina Grahamów ich odrzuci.

„ Wszystkie dzieci wyglądają tak, kiedy się rodzą. Za kilka dni będą wyglądać o wiele ładniej” – powiedziała kobieta. Była położną, którą Danna znalazła w krótkim czasie.

„ Spiesz się i posprzątaj wszystko. Muszę je zabrać” – rozkazała Danna, machając lekceważąco ręką.

„ Tak.” Położna wróciła do pokoju, odłożyła dzieci na bok i zaczęła sprzątać.

Po wyczerpującym porodzie Arissa York leżała na łóżku, łapiąc powietrze. Jej ciało drżało z oburzenia na bezduszną wymianę zdań na zewnątrz.

Kim jest ta kobieta? Dlaczego zabiera moje dzieci...

Wtedy właśnie kolejny ostry ból uderzył ją w żołądek. Zaciskając zęby i zaczynając łapać oddech, Arissa poczuła, jakby w jej wnętrzu było coś jeszcze, co próbowało się wydostać. Gdy odpływała i odpływała, jej twarz była teraz blada jak prześcieradło.

Moje dzieci...

„ Skończyłaś?” – niecierpliwie zapytała Danna.

„Zaraz!” Położna pośpiesznie przykryła dzieci świeżymi kołdrami i była gotowa opuścić pokój, gdy zauważyła, że Arissa nie wygląda najlepiej.

„ P-Pani Adams!” krzyknęła.

„ Co się z tobą dzieje? Wyjmij dzieci. Już wychodzę!” Danna, która była na skraju wybuchu, poczuła potrzebę zakneblowania położnej.

„ Pani Adams, t-jest czwórka... Jest jeszcze czwórka dzieci!” Osłupiała położna gapiła się, gdy kolejne dzieci wychodziły z łona matki.

Danna weszła do pokoju. Śluzowato wyglądające dzieci leżące obok Arissy sprawiły, że poczuła odruch wymiotny.

„ Czy ona jest świnią? Jak mogła począć tyle dzieci na raz?” – prychnęła niedowierzająco, wyrywając pierwsze dwoje dzieci położnej.

„ Wezmę tylko te dwa. Pozbądź się pozostałych czterech. Po prostu je spal albo cokolwiek.”

„ Ale nas złapią, jeśli je spalimy...” wydusiła z przerażeniem położna. Jak nieludzkie by to było?

Spojrzenie Danny, zabarwione złowrogim blaskiem, przesunęło się po nieprzytomnym ciele Arissy. „Ona musi umrzeć. Nakarm nią bestie. Upewnij się, że nie wyjdzie żywa! Oto pięć milionów. Kiedy wszystko się ułoży, dam ci kolejne pięć”.

Twarz położnej rozjaśniła się, gdy jej wzrok wylądował na karcie bankowej w dłoni Danny. Przyjęła ją natychmiast, uśmiechając się od ucha do ucha.

„ Dziękuję, pani Adams. Proszę się nie martwić. Zadbam o to, żeby nie pozostał ani jeden ślad!”

„ Kiedy już wszystko się ułoży, wróć do swojego rodzinnego miasta na wsi i nie piśnij nikomu ani słowa, bo inaczej... Wiesz, do czego jestem zdolna!” – zagroziła Danna.

Jej głos był przesiąknięty złem.

„ Tak, tak. Rozumiem!”

Kiedy Danna odeszła, położna zawołała swoich mężczyzn. Razem wepchnęli Arissę do furgonetki wraz z czwórką dzieci. Wkrótce pojazd ruszył z hukiem w stronę odległego miejsca, gdzie mieli wyrzucić nieszczęsne dusze.

Podjęli środki ostrożności, zaciskając usta niemowlętom szmatami, aby ich krzyki nie przyciągały uwagi. Pozbawione pierwotnej formy ekspresji niemowlęta wierciły się niespokojnie obok matki z wściekłymi twarzami.

Minęło kilka godzin, gdy kierowca zwrócił się do położnej i nakazał: „Teraz je wyrzuć!”

Położna poczuła, jak jej serce wali, gdy ogarnia ją niepokój. „Czy ludzie ich nie zauważą?”

„Bzdura – nie ma tu żywej duszy. Lepiej bądź szybki, zanim pojawią się bestie, chyba że chcesz, abyśmy oboje spotkali naszych stwórców. A może chcesz, żeby ta kobieta cię ścigała?”

Wzmianka o Dannie wywołała dreszcze na kręgosłupie położnej. Poczucie winy za zabicie kobiety i czwórki noworodków było niczym w porównaniu z możliwością obrażenia Danny.

Cóż, nie powinni byli w ogóle zadzierać z panią Adams.

„ Nie róbcie mi na złość, kiedy stajecie się duchami. Nawiedzajcie panią Adams. To ona wydała rozkaz!” Położna zahartowała się i wypchnęła ich z pojazdu.

„ Okej. Ruszaj się!”

Wkrótce jałowy pustkowie znów zapadło w ciszy, a furgonetka zniknęła za horyzontem.

Arissa i jej czwórka dzieci, półżywe, zostały pozostawione same sobie.